Pan Starosta

- O kwaterę się nie frasuj, bo w Indyiach takie których próżno byś gdzie indziej szukał, zaraz pójdziem- zamyślił się i rzekł po chwili- a twojego Wilimowskiego poszukamy, jeśli on gdzie w Krakowie przebywa, to nie będzie to trudne.


Rozmawiali tak jeszcze o różnych sprawach, gdy na nowo rozpoczęła się zabawa, zebrana szalchta która pojedynek oglądała przyparła do pana Jacka i dalejże go wypytywać o wszystko, a chwalić ciągle, mimo że wieczór nie był jeszcze późny, poczuł wtedy właśnie pan Jacek jak już okrutnie jest zmordowan całodzienną podróżą, jazdą po Krakowie i wreszcie pojedynkiem.

Odprowadzony przez samego Kiszcza i kilku szlachty do pokoju udał się na spoczynek...błogi sen przypadł do niego natychmiast...

...
...
...
...
...

Tymczasem gdzieś na gościńcu nieopodal Krakowa, spotkało się trzech jeźdzców.

- Jesteście wreszcie- rzucił najmłodszy z nich, wyglądający jeszcze na pacholęcie młodzian- jużem imaginował że coś waszmościów zatrzymało w drodze.
Jeden z tamtey dwójki mimo że starszy wiekiem zdjąć czapkę, drugi jeno się pokłonił.
- Gdzież by, panoku.- odrzekł sucho
- Dobrze, słuchaj tedy mości Dainisie- odrzekł młodzian- zajedziecie na Kraków języka zaciągnąć, dowiedzcie się gdzie się zatrzymał i do kiedy.
- A bić?- zapytał Dainis.
- Nie, na dniach moi bracia tu zjadą i wtedy żywcem go weźmiem, a teraz zwidzcie się jeno gdzie jest i miejcie na niego baczenie.
- Panoku Jakube, a na co czekac? nie takich my z Misą- wskazał na drugiego z jeźdźców- siłoczuv za galvu brali w niewolniu, mogiemies i żywcem przyvestit, jesli wola.
- Zaczekajmy- odparł młodzian- impreza musi być pewna.
- Eibe, eibe- zamruczał Dainis po Litewsku- ale skoroczes tak ma być to niech jest.



Pożegnawszy się zawrócili konie.

Księżyc właśnie wyszedł zza chmur oświetlając dobrze drogę, po której ku Krakowowi pędziło dwóch jeźdźców...