Betterman

Jego płaszcz różnił się od pozostałych, najwidoczniej powstał w innych rękach, a bliższe oględziny nasuwały pewne wątpliwości, czy była ich para tylko jedna i czy osiągnęła efekt za pierwszym podejściem.

Przemaszerował przez podwórko do wolnego wierzchowca i mimo pewnych obiekcji z jego strony, przytroczył półtoraka do kulbaki. Na widok łuku zmarszczył lekko brwi, jakby jego obecność przy siodle nie do końca mu odpowiadała, jakby był elementem nie całkiem potrzebnym. Potem rozejrzał się jeszcze wokół, drapiąc wolno w policzek i krzywiąc się nieznacznie.

- Jeszcze nie - mruknął dość głośno, żeby wszyscy usłyszeli, nawet jeśli nie ścisłe słowa, to choć ogólny przekaz i zniknął za gospodą. Wrócił z solidnym, spracowanym toporem, wygładzonym przez niezliczone polana tak, że lśnił w porannym słońcu nie gorzej niż niejedno książęce ostrze. Znów szedł pewnie, widać to wyraziste, butterburowe narzędzie było czymś, czego mu w tej podróżniczej scenerii brakowało. I tak, sądząc na pierwszy rzut oka, miejscowy łajdak, czyściciel wygódek a w najlepszym razie topornik za miskę zupy, który cały swój dobytek mógł jeszcze wczoraj włożyć na siebie a miejsca by zostało, wyruszał w świat z nich wysztkich uzbrojony najciężej. Czy też raczej wyruszyłby, gdyby nie jawny już bunt rumaka, który dosiąść się żadnym sposobem dać nie chciał.