| Chyba najpierw skocze po kwiat, miałem małą przerwę w przemianach, przypomnę sobie małe co nieci
- Nie znam się na miechach, niech będzie przyzwoicie wykonany i ostry. Najpierw skocze po ten kwiat, niech miecze poczeka tutaj, powinienem niedługo wrócić.
Po tych słowach Stinerr ruszył na do zachodniej bramy miasta. Gdy już znalazł się na otwartym terenie poza oczami ludzi. Skoncentrował się. Jego ciało zaczęło porastać sierścią. Delikatnie się przygarbił. Ręce i nogi zmieniły kształt, zaczęły bardziej przypominać łapy. Twarz wydłużyła się, nos się spłaszczył. Oczy zmieniły barwę. Nie był to widok przyjemny. Stinerr postawił przednie łapy na ziemi, ocenił stopień przepiany.
Tak tyle powinno wystarczyć - pomyślał, po czym gdyby jego aktualna tważ byłą do tego zdolna uśmiechałby się. Szybkimi susami zaczął się przemieszczać na zachód, gdzie miał znaleźć kwiat.
__________________
It matters little how we die, so long as we die better men than we imagined we could be - and no worse than we feared.
11-02-2013 - 18 -02.2013 - Nie ma mnie. |