[MEDIA]http://muzanali.googlepages.com/Beztytuu.mp3[/MEDIA]
W oddechu zawiera się życie. Wstrzymujesz oddech z wrażenia gdy Twoje życie przyśpiesza tak bardzo, że nie masz innej możliwości wstrzymania pędzących na Ciebie zdarzeń. Może dzieciak po prostu zasnął, a może wstrzymał oddech na zbyt długo przygnieciony wspaniałością tego najlepszego ze światów?
Pokładliście się spać. Każdy w swoim kącie z dala od reszty. Od dawna już tak sypiacie - sami wespół ze swoimi przegranymi życiami nakryci całą stertą wspomnień. Duszno co? Wspomnienia przygniatają. Gdy otulasz się ciepłymi wizjami dzieciństwa, tymi zalanymi złoto pastelowymi promieniami słońca, tymi o gorącym piasku plaży i szczęśliwej rodzinie pojawiają się Cienie. Gdzieś znika pachnący marcepanem spokój słonecznego popołudnia. Jesteś tu sam i nie ma już nic. Tylko ty w ciemności. A wokół ciebie szepczą Cienie. Słyszysz je prawda? Chciałbyś schować się pod kołdrą ale jest tylko śmierdzący koc, chciałbyś zapalić lampkę ale od roku nie widziałeś elektrycznego światła. Świat się zmienił. Świat poszedł naprzód.
I wtedy z koszmaru budzisz się w najlepszym z możliwych światów. Co cię obudziło? Czy to wiatr? Czy może szelest skradających się pod ścianą budynku. Słyszysz wyraźny głos jednego z tych cholernych hippisów:
Hej, ludzie! Obudzcie sie!
A potem łomot kroków. Poszli na górę, może dadzą Ci spokój. I wtedy dostrzegasz coś innego przez szparę między deskami, którymi zabito okno spogląda na ciebie dwoje oczu...
Ktoś otwiera pozostałości drzwi z hukiem do pokoju wpadają ludzie. Rozlegają się strzały ktoś wyję, krzyczy strzały, seria i cisza... Głosy, mówią coś, po francusku, chyba po francusku, łomot ciężkich buciorów idą po ciebie, idąidąidą...