| ooo o Murakamim długo by mówić. jest klasą samą w sobie i, jak dla mnie, absolutem w kwestii realizmu magicznego.
moimi ulubionymi jego płodami są niewspomniane wyżej tańcz, tańcz, tańcz oraz kafka nad morzem. za najsłabszy uważam norwiegian wood, który mimo cudownej melodyjności prozy Japończyka, jest zdecydowanie słaby. z niecierpliwością wypatruję wypłaty, żeby móc kupić sobie ślepą wierzbę i śpiącą kobietę - ostatnio wydany tom opowiadań. po wszystkie boże dzieci tańczą zaczęlam wierzyć, ze formą mistrzowska Murakamiego jest opowiadanie.
cokolwiek by powiedzieć na temat jego stylu, jest jedna jedyna prawda dotyczaca tej prozy - żadne opisy nie zastapią bezpośredniego kontaktu z jego ciężką, duszną fantazją. |