C o r n e l i a
Dziewczyna stała oparta plecami o zamknięte na klucz drzwi. Nie wiedziała co ma robić. Nie miała niczego, co by jej w tej chwili pomogło, nie wierzyła by ktokolwiek ją usłyszał mimo iż była dobrych myśli, które to krążyły wokół spokojnej i dramatycznej śmierci o jakiej zawsze marzyła. Gdy stwór zaczął ponownie zbliżać się w jej kierunku, ta przywarła bardziej do drzwi.
To już koniec, to już koniec, to już jest TEN żałosny koniec! - powtarzała sobie cały czas w myśleć i pospiesznie odwróciła się ponownie przodem do drzwi opierając się o nie rękami. Chciała znów zacząć krzyczeć i panicznie walić w nie pięściami jednak nagle te ustąpiły. Cornelia z impetem wpadła prosto w ramiona Leona. Zaskoczona nie zdążyła nawet zareagować. Sytuacja stała się dla niej zdecydowanie zbyt skomplikowana i ... dziwna. Prosto z łap obrzydliwego stwora wleciała w silne ramiona policjanta, które to były o stokroć dla niej bezpieczniejsze i przytulniejsze. Pomału zaczynała się nawet do nich przyzwyczajać. Gdy Leon złapał ją za głowę i wplótł swe palce w jej gęste włosy przyciskając ją delikatnie do swej piersi dziewczynie zaparło dech w piersiach. Po chwili usłyszała głośne strzały i cała zadrżała. Wtuliła swoją małą główkę w jego podbródek, a w oczach pojawił się niewątpliwy strach, który z chwili na chwilę zaczął ustępować. Mężczyzna czuł na szyi wilgotny, nierówny oddech dziewczyny. Jej piersi unosiły się nieświadomie na jego ciele, jej biodra znajdowały się blisko jego. Policjant czuł niesamowitą bliskość z dziewczyną, jednak też czuł jej łzy oraz przerażenie.
- Ekhm możesz już ze mnie zejść. - uśmiechnął się czule na znak, że wszystko w porządku.
Dziewczyna uniosła na chwilę głowę i gwałtownie objęła mężczyznę za szyję wtulając się czule w niego.
- Przepraszam... - wyszeptała mu do ucha, a jej gwałtowny ruch wzmógł czułość na ciele mężczyzny.