| Andre przyglądał się temu co robi Padwen. Raniony żołnierz zakaszlał. W kąciku ust pojawiła się krew. Mężczyzna pobladł, a jego oczy zrobiły się mętnawe. Już nie jęczał, teraz dość głośno oddychał. Mimo to zachowywał żywotność. Andreas wyjął z kieszeni resztkę proszku przeciwbólowego. I podał żołnierzowi. Choć czuł złość do tego człowieka, i jego podwładnych, coś w nim, może dobre serce, może współczucie kazało mu opatrzyć go. Wydarł kawałek koszuli żołnierza, odpiął jego pas i zawiązał w pół starając się zrobić jakich prowizoryczny opatrunek. Rana nie wyglądała najlepiej. Aczkolwiek Andreas nie miał wątpliwości że żołnierz powinien się wylizać, przy dobrej opiece. Teraz jednak nie było czasu na myślenie o tym. Ważniejsze było, aby uratować skórę i nie wyjść na tchórza. |