| Dziewczyna z lubością przyglądała się ostatecznej porażce w pełni racjonalnego, zdroworozsądkowego sposobu myślenia. Elegancki mężczyzna był wyraźnie zirytowany brakiem logiki zachodzących zdarzeń. Kiedy ostatecznie skończył swoje próby, Eliana wywróciła oczami z rozbawieniem.
- Może wypadałoby poprosić? W bajkach z morałem to zwykle skutkuje.
Przeszła kilka kroków, by znaleźć się tuż przed drzwiami, dygnęła lekko i odchrząknęła.
- Szanowne białe drzwi, ładnie was proszę, otwórzcie się!
Wzruszyła ramionami, nie widząc jakiegokolwiek efektu tej nad wyraz uprzejmej prośby. - Cóż, i tak na to zbytnio nie liczyłam. - rzuciła, po czym podeszła do drzwi, by zbadać je dokładnie, spróbować dowiedzieć się, z czego są zrobione, i czy nie ma na nich jakichś niewidocznych na pierwszy rzut oka znaków.
Następnie, jeżeli nie znalazła nic interesującego, siada tuż przed drzwiami, starając wprowadzić się w stan medytacji. Uspokaja myśli, stara się zachować czysty umysł. Następnie, wykorzystując zebraną energię, wizualizuje siebie wiszącą nad swoim ciałem, starając się wyjść umysłem poza nie. Jeżeli to się udaje, próbuje przejść przez drzwi. |