Seorse

Gdy Thomas pobrał moc, płomień zmniejszył się do rozmiarów piłki tenisowej. Zakręciło mu się w głowie. Stracił przytomność i upadł bezwładnie jak worek kamieni. Jolene podbiegła do niego i sprawdziła puls.
- Nie żyje.- Powiedziała to cicho ale wszyscy słyszeli. Zapanowała nienaturalna cisza. Zrozumieli, że mają do czynienia z czymś co może ich zabić. Energia była neutralna nie patrzyła czy daje władzę potworom, czy zabija światłych władców.
Jullie wolnym krokiem podeszła do drzwi i popchnęła je lekko. Po chwili coś popchnęło ją trochę mocniej. Chcąc zbadać dziwne właściwości drzwi, kopnęła je na wysokości swojego brzucha. Nie minęła sekunda gdy padła rażona nagłym bólem żołądka. Czuła się jakby ktoś uderzył ją bejsbolem. Klęknęła i zwymiotowała na podłogę. Były tam resztki wczorajszego obiadu. Wszystko znikło w parę chwil, jakby zostało wchłonięte przez tajemniczą substancję z której było zbudowane pomieszczenie.

 

__________________
Skoro jest dobrze, to później musi być źle. A jak jest wspaniale, to będą wieszać.
(Z dzieła Sarturusa z Szopinberga „O rozkoszy bycia obywatelem Imperium”)