Kerm

Pokład spacerowy "Katangi" był, przynajmniej kiedyś, wspaniałym miejscem. I nadawał się nie tylko do spacerów, ale również do obserwowania tego, co dzieje się na nabrzeżu. Oraz zapalenia papierosa...

Patrick wyciągnął papierosy. Nieśmiertelne Benson & Hedges. Odruchowo poczęstował jednym z nich Padawsky'ego. I uśmiechnął się, gdy ten zdecydowanie odmówił.

- Zawsze mogłeś zmienić zdanie - stwierdził i odpalił papierosa czarną Zippo.


- Będziesz pierwszym, który się o tym dowie - odpowiedział Kit. Przesuwając się równocześnie w taki sposób, by dym wydmuchiwany przez Patricka nie leciał mu prosto w nos.

Stuknął w balustradę by sprawdzić, czy wytrzyma bez problemów ich ciężar. A potem, wygodnie oparci o poręcz, wpatrywali się w nabrzeże.

- Dziwna trochę ta wyprawa, nie sądzisz? - spytał po chwili Patrick.

Kit nie zdążył mu odpowiedzieć. Jego uwagę przyciągnął nieco podniszczony dżip, który z piskiem opon zahamował tuż przy trapie.

"Czyżby nowy uczestnik naszego rejsu?" - pomyślał Kit. - "W przeciwieństwie do nas dowożony z honorami?"

Ku jego zdziwieniu żołnierz, który wyskoczył z samochodu przypominał bardziej zwykłego podoficera niż jakąś ważną personę. Nowo przybyły porozmawiał chwilę z Katangą, a potem skierował się w stronę obu sierżantów.

- Kapral Henry melduje się - powiedział. - Który z panów jest to sierżant Padawsky?

- To ja, kapralu - powiedział Kit.

- Poproszę o dokumenty i rozkaz wyjazdu...

Kit sięgnął do kieszeni munduru i wyciągnął plik papierów. Rozłożył je i podał kapralowi. Ten zapalił latarkę i w jej świetle przejrzał otrzymane dokumenty.

- Zgadza się. Dziękuję.

"Czyżby kolejna zmiana?" - pomyślał nieco zaskoczony Kit. Zaczął się już przyzwyczajać do Irlandczyka. Nim zdążył do końca przemyśleć skutki ewentualnych zmian kapral oddał mu dokumenty i wychylił się w stronę dżipa.

- Tambalele! - zawołał. - Przenieś rzeczy pana sierżanta.

Minutę później czarnoskóry kierowca był przy nich. I bynajmniej nie miał pustych rąk.

- Proszę sprawdzić. Tak... tu pokwitować - mówił kapral.

Kit, nie bardzo wierząc własnym oczom, obejrzał otrzymane przedmioty.

- Dziękuję. Odmeldowuję się - Henry zasalutował.

- Dziękuję kapralu - powiedział Kit, również salutując.

Kapral i jego kierowca pobiegli do samochodu, który ruszył z piskiem opon i po paru sekundach zniknął w ciemnościach.

- No i chyba masz swoje bambetle. Wojsko jednak nie zapomniało o tobie i kamienie możesz cisnąć do do rzeki - stwierdził filozoficznie Paddy patrząc na złożone na pokładzie wyposażenie.


- Chodźmy lepiej wrzucić rzeczy do kabiny - stwierdził śląc łukiem niedopałek za burtę.

- Nie wiem, komu dziękować... Majorowi czy porucznikowi Morrisowi - powiedział Kit. - Może i jednemu, i drugiemu.

Potem spojrzał na Patricka.

- Odniosę to. Jasne, że nie będę z tym paradować po pokładzie. Ale czy rzeczywiście chcesz się dusić w ciasnej kabinie? Może lepiej zobaczyć, kto jeszcze dołączy do naszej nieco dziwnej wyprawy... I poznać towarzyszy podróży...

Chwycił karabin i torbę zawierającą granaty i magazynki i zaniósł je do kabiny, a potem wrócił do Patricka.