| Senigra spojrzała na Elendila. Z jej wzroku można było wyczytać złości i smutek za razem. - Na miłość Bogów, kto ci kazał dotykać tej przeklętej kuli?! - Zapytała podniesionym lekko tonem głosu. Widać, że na usta cisną się jej słowa "a nie mówiłam", ale powstrzymała się od wypowiedzenia ich, ponieważ zdała sobie sprawę, że jemu musi być ciężko z tym o czym się przed chwilą dowiedział. Rysy jej twarzy złagodniały, ale żal pozostanie chyba na zawsze w jej sercu. - Nie martw się. Poradzimy sobie jakoś. I zdążymy w te 2 lata. - powiedziała do Elendila z lekkim uśmiechem na twarzy starając się pocieszyć towarzysza w tak trudnej dla niego sytuacji. |