| Sen we śnie, a do tego przeraźliwie bolesny. Nic tu nie było takie jak powinno. Postąpiła głupio i zapłaciła za to wysoką cenę, bo nikt nie wiedział co stanie się dalej. Takie marnotrawstwo może kosztować ich życie. A sny tego chłopca już nigdy nie będą spokojne.
W końcu się ocknęła, ale to powodowało jeszcze większy ból. Oczy raził śnieg, który choć chłodny, nie dawał jej ukojenia. Nie poruszyła się ani odrobinę bo podświadomie czuła, że każdy ruch będzie dla niej udręką. Najpierw poczekała, aż świat przestanie wirować.
I wtedy usłyszała kroki. Lecz nie miała ani siły ani ochoty by spojrzeć w kierunku dobiegającego dźwięku. Bała się, teraz była zupełnie bezbronna, zdana na towarzyszy. Na szczęście oni byli w pełni sił, choć na pewno ta nadwyżka mocy jakoś się na nich odbiła.
- Bądźcie czujni, a wszystko będzie dobrze - wyszeptała tylko mając nadzieję, że doda im otuchy.
__________________
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher |