PonuryByk

"Hamowanie przy łagodnym kącie natarcia jest częścią optymalnego manewru, o którym wspomniałem. Na etapie wejścia w powłokę jonową i w trakcie przedostawania się przez górną część atmosfery, przyspieszenie maleje kosztem wzrostu temperatury poszycia. Krucjator jest przystosowany do takich temperatur. Znacznie cięższe warunki panują podczas podróży z prędkościami bliskimi prędkości światła. Po przedostaniu się przez znaczną część atmosfery, przyspieszenie wertykalne ponownie wzrasta. Temperatura poszycia zaczyna się wtedy stabilizować. Lądowanie z amortyzacją w wodzie jest przeciwwskazane." - odpowiedział kapitanowi komputer.

Zaraz potem Selin rozmawiał przez radio z Kamiensky'm. Z momentu na moment widać było, że kapitan ma coraz więcej zmartwień na głowie. Dlatego też plutonowy Jacops zasalutował tylko w odpowiedzi i wyszedł pośpiesznie z mostka kapitańskiego. Nie to miał na myśli mówiąc, że weźmie w celu zwiadu jeden z transporterów. Zwiad miał się w jego mniemaniu odbyć dopiero po bezpiecznym wylądowaniu. Oddzielanie transportera od głównego statku teraz, gdy mógłby się wkrótce przydać całej niemalże 80-cio osobowej reszcie załogi, nie koniecznie było dobrym pomysłem. Był to jednak rozkaz kapitana uznawanego za najbardziej odpowiednią osobę z pośród dostępnych na to stanowisko. Jacops przemierzył całą trasę do sektora czwartego, stamtąd zaś udał się windą w dół na poziom pierwszy. Po konfiguracji układu Krucjatora windą zjeżdżało się teraz w dół na skos. Następnie plutonowy udał się do doku pierwszego, gdzie w uściskach wielkiej magnetycznej klamry spoczywał zaparkowany transporter.

"Komputer. Proszę przekazać informację dla Panny Donner i Pana Ware, że kapitan rozkazał nam trzem wyruszyć transporterem na zwiad. Niech zabiorą najpotrzebniejsze rzeczy i za 15 minut mają się stawić w doku pierwszym. Niech Pan Ware zabierze ze sobą swój egzoszkielet i trochę narzędzi na wszelki wypadek." - powiedział Jacops okrążając transporter dookoła i przyglądając się mu z bliska.

godzina 20:00