| - Żeby pan wiedział. - Odparł Marek przejętym tonem, mijając Staszka i wychodząc w samych bokserkach na chłodną noc. Bose stopy zachlupotały w kałuży na betonowym stopniu a na skórę momentalnie wstąpiła gęsia skórka.
- Zna się pan na duchach? Z tej... mistycznej(?) strony? - Chłopak nie był pewny, czy użył dobrego słowa, ale nic lepszego nie przychodziło mu na myśl. - Miałem sen, potem powtórkę na jawie. Dzieci, wychudzone jak z obozu koncentracyjnego i mówiące po niemiecku. Chciały grać ze mną w piłkę. Potem krzyki, krzyki, ból. Jak o tym mówię, to nie brzmi tak strasznie. I ta kobieta, krzycząca z bólu. Albo strachu. - Marek spojrzał na swoja komórkę - Zadzwoniło do mnie. Rozumie pan coś z tego? |