lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Arango · 27-09-2008, 13:32

Karczma Moszke samo południe

Żyd pojawił się jak spod ziemi wraz z wyrostkiem może dwanaście wiosen mającym i zastawił stół misami z kluskami ze słoniną, kapustą dobrze skwarkami przyprawioną i półgęskiem. Obok położył solidny bochen chleba.

- Raczcie Panowie szczególnie owej gąski spróbować. Przepis to stary i wszyscy potrawę sobie chwalą...

- Przestań pleść parchu i miodu dawaj. MIODU rozumiesz ??? - Pogorzelski huknął na karczmarza.

Wyraźnie spłoszony Żyd pobiegł zaraz zamiatając połami niezbyt czystego chałata, takąż polepę gospody, bo nawet i podłogi z desek tu nie było, a jeno ziemia nogami nielicznych podróżnych ubitych słomą wymoszczono.

Wnet wrócił z dzbanem garncowym napitku i kilkoma kubkami. Rozlał trunek stawiając go przed każdym, w tym i przed ich nowym znajomym. Ten spojrzał na niego z ledwo skrywana złością.

- Czyś ty Żydzie oczadział ? Nie wiesz, że ja, pan Pogorzelski herbu Boża Wola, towarzysz pancerny tylko okowitę pija ? Migiem przynieś a mocną - po czym zwrócił się do Kompanii.

- Pytacie waszmościowie czy panią Dębską znamy ? Nie, nie znamy, ale jego męża poznalezliśmy... dobrze... - krzywy uśmiech wypłynąl mu na twarz.

- Poznalismy go jako człeka wielce honorowego i jako takiego szanowaliśmy go odpowiednio... - od stołu jego kompanów dobiegło kilka stłumionych parsknięć śmiechu.

- Cisza tam !!! - huknął na swoich.

- Uszanowali ... - powtórzył.

- No waszmościowie - podniósł kubek cynowy, który Moszke mu przyniósł i wzniósl w górę.

- Za powodzenie !!! Pan Pogorzelski toast wznosi, nie można odmawiać - znów jego głos przybrał nieprzyjemnych tonów.

Pan Pogorzelski

Nie doszlo jednak do wychylenia trunku, bo nagle jak przysłowiowy grom z jasnego niebo huknęło jak z mozdzierza i momentalnie zrobilo sie ciemno.
To burza nie wiadomo skąd nagle się objawiła a chmury, ktore zda się znikąd zasnuły niebno i zakryły słonce spowiły i tak ciemną izbę jeszcze większym mrokiem.

- Co do diaska ? - zdumiał się Pogorzelski, bo i ulewa zaczęła bębnić o kryty słomą dach karczmy.

Jednocześnie zaskrzypiały odrzwia i w ciemnym prostokącie ukazały się dwie sylwetki, okryte opończami. Wszyscy spojrzeli w tamtą stronę.

Moszke tymczasem zawiesil parę bardziej kopcących niz świecących łuczyw w metalowych obejmkach na ścianie i w ich słabym blasku mogli wszyscy przypatrzyć się nowo przybyłym.

Pierwszy z nich był to szlachcic bardzo mlody, z twarzą skrytą pod kapturem i tylko końce olbrzymich wąsów wystawały spod niego. Szable miał wschodnią przy pasie, raczej zabawce podobna niz orężowi.
Bylo w jego postawie coś dziwnego, lekkiego, co zdawało się świadczyć o jego bardzo mlodym wieku.

Druga z postaci był to człowiek lat dobrze juz czterdziestu, w polskim ubiorze, z kołpakiem na oczy nasuniętym. J
ednak o jego cudzoziemskim pochodzeniu zdawała sie świadczyć broda na hiszpańską modę przycieta i rapier długi, do boku przypaszony.
W ogóle Panom Braciom dziwnie te postaci znajome się wydały, osobliwie ów starszy, ale w słabym świetle, gdy szli przez izbę do stołu szczegółów wiecej się dojrzeć nie dało.

Ów szlachcic czterdziestoletni

Pogorzelski, który bacznie przypatrywał się gościom teraz obrocił się ku Kompanii.

- Napijmy się waszmościowie ! Miód zacny ten Żyd ma...

Upił nieco okowity i patrzył na Panów Braci w milczeniu jakby zachęcając do wypicia.

- Tedy powiadacie, że pani Dębska na jarmarku byla ? Tedy pewnie moc specjałów wiezie i dobra wszelakiego, bo majetna to niewiasta ?

- A co tam waszmościowie w szerokim swiecie słychać - dorzucil jakby chcąc załagodzic natrectwo pierwszego pytania.

27-09-2008, 13:32	#176
Arango Banned Reputacja: 1	Karczma Moszke samo południe Żyd pojawił się jak spod ziemi wraz z wyrostkiem może dwanaście wiosen mającym i zastawił stół misami z kluskami ze słoniną, kapustą dobrze skwarkami przyprawioną i półgęskiem. Obok położył solidny bochen chleba. - Raczcie Panowie szczególnie owej gąski spróbować. Przepis to stary i wszyscy potrawę sobie chwalą... - Przestań pleść parchu i miodu dawaj. MIODU rozumiesz ??? - Pogorzelski huknął na karczmarza. Wyraźnie spłoszony Żyd pobiegł zaraz zamiatając połami niezbyt czystego chałata, takąż polepę gospody, bo nawet i podłogi z desek tu nie było, a jeno ziemia nogami nielicznych podróżnych ubitych słomą wymoszczono. Wnet wrócił z dzbanem garncowym napitku i kilkoma kubkami. Rozlał trunek stawiając go przed każdym, w tym i przed ich nowym znajomym. Ten spojrzał na niego z ledwo skrywana złością. - Czyś ty Żydzie oczadział ? Nie wiesz, że ja, pan Pogorzelski herbu Boża Wola, towarzysz pancerny tylko okowitę pija ? Migiem przynieś a mocną - po czym zwrócił się do Kompanii. - Pytacie waszmościowie czy panią Dębską znamy ? Nie, nie znamy, ale jego męża poznalezliśmy... dobrze... - krzywy uśmiech wypłynąl mu na twarz. - Poznalismy go jako człeka wielce honorowego i jako takiego szanowaliśmy go odpowiednio... - od stołu jego kompanów dobiegło kilka stłumionych parsknięć śmiechu. - Cisza tam !!! - huknął na swoich. - Uszanowali ... - powtórzył. - No waszmościowie - podniósł kubek cynowy, który Moszke mu przyniósł i wzniósl w górę. - Za powodzenie !!! Pan Pogorzelski* toast wznosi, nie można odmawiać -* znów jego głos przybrał nieprzyjemnych tonów. Pan Pogorzelski Nie doszlo jednak do wychylenia trunku, bo nagle jak przysłowiowy grom z jasnego niebo huknęło jak z mozdzierza i momentalnie zrobilo sie ciemno. To burza nie wiadomo skąd nagle się objawiła a chmury, ktore zda się znikąd zasnuły niebno i zakryły słonce spowiły i tak ciemną izbę jeszcze większym mrokiem. - Co do diaska ? - zdumiał się Pogorzelski, bo i ulewa zaczęła bębnić o kryty słomą dach karczmy. Jednocześnie zaskrzypiały odrzwia i w ciemnym prostokącie ukazały się dwie sylwetki, okryte opończami. Wszyscy spojrzeli w tamtą stronę. Moszke tymczasem zawiesil parę bardziej kopcących niz świecących łuczyw w metalowych obejmkach na ścianie i w ich słabym blasku mogli wszyscy przypatrzyć się nowo przybyłym. Pierwszy z nich był to szlachcic bardzo mlody, z twarzą skrytą pod kapturem i tylko końce olbrzymich wąsów wystawały spod niego. Szable miał wschodnią przy pasie, raczej zabawce podobna niz orężowi. Bylo w jego postawie coś dziwnego, lekkiego, co zdawało się świadczyć o jego bardzo mlodym wieku. Druga z postaci był to człowiek lat dobrze juz czterdziestu, w polskim ubiorze, z kołpakiem na oczy nasuniętym. J ednak o jego cudzoziemskim pochodzeniu zdawała sie świadczyć broda na hiszpańską modę przycieta i rapier długi, do boku przypaszony. W ogóle Panom Braciom dziwnie te postaci znajome się wydały, osobliwie ów starszy, ale w słabym świetle, gdy szli przez izbę do stołu szczegółów wiecej się dojrzeć nie dało. Ów szlachcic czterdziestoletni Pogorzelski, który bacznie przypatrywał się gościom teraz obrocił się ku Kompanii. - Napijmy się waszmościowie ! Miód zacny ten Żyd ma... Upił nieco okowity i patrzył na Panów Braci w milczeniu jakby zachęcając do wypicia. - Tedy powiadacie, że pani Dębska na jarmarku byla ? Tedy pewnie moc specjałów wiezie i dobra wszelakiego, bo majetna to niewiasta ? - A co tam waszmościowie w szerokim swiecie słychać - dorzucil jakby chcąc załagodzic natrectwo pierwszego pytania. Ostatnio edytowane przez Arango : 27-09-2008 o 18:45.