| Marcin Shepard
Nie, nie wzięłam. Dowódctwo milczy, chyba nas tu zostawili. A coś mi podpowiadało, żeby nie wychodzić z domu...
Kiedy atmosfera przestała oblewać kabinę płomieniem jego oczom ukazał się niesamowity widok. Z góry było widać głęboki ślad uderzenia okrętu, jednak nikł on przy gigantycznym kanionie, wypełnionym rusztowaniami i zabudową stoczni.
Imponujące... możnaby zbudować krążownik w kilka dni gdyby działała.
Pod nimi ci, którzy przetrwali wynosili wszystko co się dało. Skrzynie z bronią, łazik. Wskaźnik wysokości nagle pokazał skrajne wartości - według niego znajdowali się na wysokości dziewięciu kilometrów.
Czy twój sprzęt też wariuje?
Magazynek posiadał teraz trzysta rakiet. Wszystkie urządzenia zwariowały. Na ekranie diagnostyki wyświetliła się czerwona kolumna uszkodzonych podzespołów.
Trzask.
Wszystko zgasło. Myśliwiec przeszedł w tryb sterowania analogowego. Wymknął się spod kontroli Sheparda i runął w dół. Silniki zamilkły, nie wiedział jak wysoko jest w powietrzu. Komunikacja siadła.
Kilka długich sekund potem silniki odpaliły znowu - tym razem udało się zapanować nad bezwładną kupą metalu i osadzić ją na ziemi. Obok osiadł myśliwiec Eileen.
Co to było?!
Pilotka zeskoczyła na ziemię. Spojrzała na słońce.
Już nienawidzę tej dziury...
Ruszyła w stronę ludzi zgromadzonych przy fregacie. Heads-up display zamigotał i wrócił do życia. Wyświetlił kawałek bazy danych pilotów - 'Eileen Atkins, Callsign 'Bluehead'. Pochodzenie: Akanit. Notatki: Nienawidzi ciepła.'
Kwisatz Haderach, Lewis Dahot
Myśliwiec dowódcy skrzydła miał jakieś problemy przy lądowaniu. Osiadł na ziemi 'o włos'.
Kilka minut potem ukazała się dwójka Ostrzy. Z daleka można było poznać opalizująco błękitne włosy Eileen. Obok niej szedł dowódca patrolu Ostrzy - Marcin Shepard.
Idą. Aż się dziwię, że beczek nad nami nie kręcili, samobójcy. Baltazar spojrzał na śmiejącą się z czegoś skrzydłową Sheparda. Zanim zdążył coś powiedzieć, zza pleców wyłonili się dwaj marines i złapali historyka.
Hej, nie wygląda tak źle... w sumie chyba tylko przód się nieco pogiął. Możnaby wystar... Zatrzymała się krok przed Kwisatzem. Stanęła przesadnie na baczność i zasalutowała.
A oto musi być obecny dowódca VMSF Failboat. Powinnam mówić do pana 'Sir'?
Jeżeli już skończyłaś się wygłupiać, mamy tu sprawę dowódcy do wybrania. Wtrącił się nawigator.
A. To mój głos na tego co ma ich najwięcej. A teraz, jest tu coś strawnego do jedzenia?
O ile lewa strona statku była nienaruszona, prawa była w stanie beznadziejnym. Eksplozja rozerwała całą maszynownię i urwała połowę 'skrzydła' okrętu. Większość sprzętu wewnątrz wyparowała, jednak spory kawał maszynowni wciąż istniał. Oznaczało to małą eksplozję i pozwolenie by dekompresja dokonała reszty.
Na drugim pokładzie maszynowni stał Abner. Szukał czegoś w skrzyni bezpieczników.
Bezpieczniki były na miejscu. Tylko jeden z nich był... fałszywy. Proszę zobaczyć.
Zeskoczył na piasek i pokazał dwa prostokąty.
Ten układ. Wskazał na mikroprocesor Nosi inne oznaczenia, pochodzi z innej sekcji okrętu. Awaryjnego obiegu chłodziwa. Jeżeli jest zbyt mały poziom wejścia, zwiększa przepływ. Jeżeli zbyt duży - zostawia otwarty. Prawidłowy powinien zamknąć obwód na zbyt wielkim lub zbyt małym. W ten sposób zbyt duże napięcie nie zostało odcięte i wytworzył się łuk elektryczny w zbiorniku. Zapłon wewnątrz silnika, bez otwartej dyszy.
Martin James
Mmmpphhmmpmmhhmhp
Historyk spojrzał z wyrzutem na marines.
Nie sądziłem, że Kwisatz nam go pożyczy, więc go wzięliśmy. Oddamy potem bez uszkodzeń. uśmiechnął się Senyan, niosący przy okazji pęczek lamp kinetycznych. Uderzył jedną o ścianę i rzucił świecący pręt Martinowi.
Przepraszamy za brak kultury, panie Baltazar, ale spotkaliśmy pewną barierę na drodze. Potrzebujemy pomocy w otwarciu.
Historyk rozjaśnił się nieco na widok pancernej grodzi i inskrypcji.
Wejście wschodnie, brama pierwsza. K.... kompleks badawczy Predix 3.
Podszedł do zatartych drzwi.
Szukajcie skrzynki. Takiej czarnej, wysoka. Zielony wyświetlacz na szczycie, dziwna klawiatura z takim znaczkami.
PrediX labs... PrediX labs... nie dziwne, że nic nie działa.
Spacerował przed drzwiami rozmyślając. Po chwili ruszył w stronę jednego z marines, pokazującego konsolę w ścianie. Baltazar stuknął w nią i obudziła się do życia, pokazując ciągi znaków.
Hmmmm.... 03.... spróbujmy... Ja... Eszcz... nie. Nie Eszcz. D. Tak, D. Zgodnie z kodem, zgodnie z kodem. Cz. Ka. Jest, teraz numerycznie.
Wstukał jakąś sekwencję w terminal. Odpowiedziało buczenie.
Hm... 03, 03... ah, mam.
Biip.
Nie? A może...
Biip.
No, dobra. Jeszcze raz... 24...
Donośny zgrzyt dał się usłyszeć w całej jaskini. Przez szparę w drzwiach widać było nikłe światło. Potężna gródź otwierała się, ujawniając wnętrze starej bazy.
Przed nimi stała całkiem spora hala. Na środku spoczywał stary transportowiec 'Gwiezdny Orzeł'. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie jeden fakt.
Panowie... jeżeli to jest prawdziwy 'orzeł'... to ta baza pochodzi z lat 10-20 ACE, kiedy latały między pierwszymi koloniami. A te obszary odkryto dopiero w 150 ACE. Jakim cudem byli tu tak szybko?
Ściany zbudowano z żelbetonu. Rury i przewody na wierzchu, krzyżujące się pod sufitem, mało wydajne lampy wolframowe na ścianach. Na prawo stał generator na, jak twierdził napis 'Paliwo wysokooktanowe' - nic innego jak benzyna.
Linker Senyana wrócił do życia, podobnie jak latarki.
Coś innego też wstało. Z głośnym sykiem rozsunęły się drzwi, zza których wytoczyła się pokraczna maszyna na gąsienicach.
Подать код доступа Rozległ się mechaniczny dźwięk.
Umm... prosi nas o kod dostępu. Chyba. Baltazar zaczął przesuwać się w stronę skrzyni rozdzielczej gdy zobaczył dwa karabiny maszynowe przymocowane do korpusu robota. |