| - Tajemniczy z ciebie człowiek „samotny bardzie” – odpowiedział uśmiechając się Magnus – Ale nie mnie wypytywać o twą sztukę jak się pochwalić nią nie chcesz. Spokoju ci jednak nie dam do końca, bo pytanie mam jeszcze jedno do ciebie. Czy określać mam cię „samotny bard”, „bard” czy może jednak posiadasz jakieś imię które nie jest tajemnicą i się pochwalić mi nim zechcesz ? Ten małomówny łysol też na siebie żadnych namiarów dać nie raczył, a mi się nie uśmiecha latać po Altdorfie i wołać „Hej hej, łysolu z unikalnymi talentami” – zaśmiał się pod nosem z własnego żartu – Szczerze to głupio mi o imiona wypytywać, gdyż dotąd myślałem ze to norma przedstawić się swojemu rozmówcy ale jak widzę sporo się myliłem.
– odwrócił głowę do Zev’a, skupił na nim swój wzrok, oczy przybrały stalowy odcień oraz przestał się uśmiechać – Bez urazy, śmiały, głupi, albo bardzo zdesperowany jesteś młodzieńcze że bez zastanowienia ani spytania się o godność, gotów jesteś dołączyć do obcego ci barda na nie znaną ci misje. Głowę masz chyba tylko jedną, a tak łatwo ja stawiasz na szali. Ale nie mnie osądzaj ani wypytywać. Szczerze tacy jak Ty, są potrzebni żeby tacy jak Ja mogli swoją głowę utrzymać tam gdzie jej miejsce. – po tych słowach rozchmurzył się i wrócił mu uśmiech. Wzrokiem obiegł resztę współbiesiadników – W sumie ten co miecz swój bardowi obiecał podejście ma chyba takie same.
- Spoglądając na krasnoludów – A panowie może wyrażą swoje opinie w tej sprawie ? Chyba że wasze szepty dotyczą urody tej pani która udała się do barmana. – spoglądając na bar – Swoją drogą, ten barman to ma niezłe powodzenie patrząc ilu ludzi się przy nim tłoczy, ciekawe jak on to robi.
__________________
I wiedzie nas siedem demonów, co nami się karmią... |