| Dziewczyna, zapytana wybuchla nader gwaltownie. Mag ze zdumieniem patrzyl na wychodzaca sluzke i dziwil sie czy oburzenie moglo spowodowac taka reakcje. Gdy juz nie bylo jej w pokoju, wyciagnal sie i rozkoszowal sie cieplem dawanym przez goraca wode. Przez caly czas myslal o tym, co powiedziala.
"Ten caly Wallendorf musi byc niezla szycha. Albo rzeczywiscie jest takim altruista, albo cos knuje. Ale... O tym sie przekonamy. W sumie to nie wiem, czy jest sens podejmowac sie takiego zadania. Moge pojsc we wlasna strone, ale... 10 koron... To mala placa dla zawodowego czarodzieja, ale dla ucznia... Hmm... Calkiem przyzwoita. W ogole to sam tam nie pojde, bo ten czlowiek mowil, ze maja byc grupy. A moze zazadalbym wiekszej zaplaty? Ale bez licencji to nie przejdzie..."
Z zamyslenia wyrwala go stygnaca, prawie juz zimna, woda. Wstal i wyszedl z balii. Jego cialo ociekalo woda. Krople kapaly na drewniana podloge. Arcagnon otarl sie i ubral w poprzednie ubrania, ktore jak teraz dopiero poczul, nie pachnialy zbyt przyjemnie. Pomimo to, czul sie zrelaksowany, odswiezony. Zajrzal do swojej ksiegi, lezacej na wezglowiu lozka. Wyszukal gest prostego czaru bojowego, przecwiczyl gesty, nastepnie slowa. Wszystko osobno.
Przypial miecz do pasa, sztylet wlozyl do waskiej kieszonki z boku spodni. Pochowal dobytek pod lozkiem i...
Uslyszal walenie w drzwi. "Co do... Taa... Pewnie wrocila". Podszedl do drzwi i otworzyl je. Jakze sie zdziwil, gdy zobaczyl krasnoluda zamierzajacego sie do kolejnego uderzenia. Raptownie sie usunal, ale niepotrzebnie. Rozpoznal jednego z biesiadnikow i zapytal:
- I do czego doszliscie? |