| Alex odetchnął z ulgą, kiedy znalazł kryjówkę.
Wspaniale! Chwała niech będzie bogom za to idealne schronienie!-pomyślał, po czym zaczął mamrotać pod nosem modlitwę dziękczynną, która była dla niego dostatecznie łatwa do zapamiętania(ponieważ zawierała tyko jedną linijkę: "Dzięki Ci o wielki Tindranusie" ). Po około pięciu powtórzeniach zauważył księgę leżącą na ziemi. "Scripitura Magjicana" głosił napis na okładce. Albo jakoś podobnie. Ork spróbował ją podnieść, odłożywszy wpierw na bok kuszę, bełty, topór i własną księgę, jednak szkielet położył na niej rękę w obronnym geście. Inkwizytor natychmiest przytknął mu broń do szyjnej części kręgosłupa i powiedział:
-Na bogów, cóż to za pomiot ciemności tu leży?-po czym zamilknął i wyjrzał zza skały, by sprawdzić, czy nikt go nie usłyszał. Jeżeli tak, to napiął błyskawicznie kuszę, a jeżeli niczego nie zauważył, to kontynuował szeptem-Radbyłbym cię szybko wysłać na tamten świat, z którego przybyłeś, ale chcę wiedzieć kto cię ożywił. Kto to był? Umiesz muwić, plugawstwo? |