| Maurycy. To imię dobre dla kota nie człowieka. Ambu powstrzymał się jednak od głośnego komentarza. Struny głosowe mu się zmęczyły. Jak to się działo, że po przekształceniu kilku prostych myśli, język odmawiał posłuszeństwa? Stawał kołkiem. Słowa już nie precyzyjne, gubiły sens myśli.
- Ośrodek? Niech będzie ośrodek. - rzucił cicho i włożył ręce do kieszeni.
I jeszcze ten kot. Spojrzał przeciągle na Morfa. Poczekał jeszcze chwilę, aż poczuł dokładnie jak pazury wbijają się głęboko w ciało.
Ból.
Czym jest ból? Karą za błędy? Za przewinienia. Za życie? Za złą drogę. A może to sprawdzenie na ile stać istotę, która stara się kochać bez zadawania pytań. Ciekawe, czy ludzie potrafią kochać się nawzajem taką miłością.
Mijała ich właśnie objęta para, a ich dalmatyńczyk na smyczy dostawał kręćka i biegał jak z pęcherzem dokoła. Młodzi patrzyli sobie w oczy, coś szeptali. Świat dokoła nie miał dla nich żadnego znaczenia. Ciekawe, czy będzie tak samo, gdy pojawią się problemy. Choroba, wątpliwości, strach, dziecko.
Wziął kota na ręce i odparł, że się zobaczy, jeśli chodzi o to wolne miejsce. Miał trochę inny pomysł na spędzenie wieczora. Chciał zobaczyć Kościół. Ich Boga. Może przespać się w ich świątyni, jeśli się uda.
- Wyjaśnicie mi, Ambrożemu, jaki jest ten Wasz Bóg?
Zapytał, kiedy już ruszyli w stronę tego całego "ośrodka". Imię przyszło samo. Nie myślał o tym. Nie zastanawiał się nad nim. Tak po prostu. Może to ten cherubinek mu je wyszeptał do ucha?
__________________
"Women and cats will do as they please, and men and dogs should relax and get used to the idea."
Robert A. Heinlein |