| Noa zasalutował swojemu kapitanowi, który wyszedł z pokładu swojego kapsuły. Na jego twarzy pojawił się uśmiech, na widok kolejnego znajomego. Teraz byli w komplecie, a nawet wiecej. Za kapitanem bowiem wysiadł kolejny mężczyzna, jednak nie był aż tak okazały. Początkowo nie mógł rozpoznać z jakiego jest chapteru i kim dokładnie jest, jednak ten oszczędził mu wielkich wysiłków umysłowych, przedstawiając się. Noa słuchał go ze zdumieniem jak trafne są jego przemyślenia. Niby wszystko to już rozumiało się samo przez się, ale otwarte słowa mówiące o wyzwaniu gorszym, niż te które podają raporty, napawało Marines ekscytacją. Czuł podniecenie na samą myśl. Gdy nowo poznany człowiek skończył swoją przemowę, Noa uśmiechnął się i klepnął go w bark:
- Słyszałem o was, Inkwizytorzy. Bardzo trafne słowa go... znaczy Inkwizytorze. Już cię lubię. Jak wszystkich tutaj, ale ty walisz prosto z mostu co, jak i jakie jest zagrożenie, nie patytkujac się. Żołnierz nie jest myślicielem. Jego interesują sprawy wyłącznie wojenne, a nie jakieś dyrdymały. Tak trzymać. A tak przy okazji. Ładna giwera - powiedział pogodnie, po czym zwrócił się do kapitana
- W obozie względny spokój. Tereny przypominają mi trochę moja rodzinną planetę, chociaż nie są takie surowe. Jakie są pańskie rozkazy kapitanie? Aż mnie świerzbi, żeby nafaszerować plazmą te okropne mutanty na chwałę czcigodnego Imperatora... - tutaj Noa przerwał swoją wypowiedź, podnosząc oczy do góry i tylko poruszając ustami. Trwało to chwilkę, jednak zaraz po tym ponownie opuścił wzrok na swojego dowódcę i czekał na rozkazy, z miną dziecka które po raz pierwszy od dłuższego czasu może dostać cukierka.
__________________
you will never walk alone |