Kerm

Po drodze minął go jeden z magów. Najwyraźniej obdarzony lepszym wzrokiem, niż Carlos, był w stanie dostrzec Erwina i ruszyć przez las by go wspomóc w walce z bestią. To jednak już nie obchodziło Carlosa. On nie mógł brać w tym udziału. A zatem musiał zająć się osobą, którą pozostawił na trakcie.

Nad leżącym pochylał się drugi z magów. Ognia chyba.
Carlos podszedł bliżej i podniósł lampę. Światło padło na skuloną, utytłaną w błocie postać. Kobieta.

"Baby nam trzeba" - pomyślał ze średnim zadowoleniem.

Nie miał nic przeciwko kobietom, ale czasami znajdowały się w nieodpowiednim miejscu w nieodpowiednim czasie. Tak jak ta teraz...

Kobieta była najwyraźniej przytomna, bo mrużyła oczy i usiłowała się podnieść, co niezbyt jej wychodziło. W tej sytuacji słowa maga o pomocy w chodzeniu wyglądały na żart.

- Carlos de Guante - przedstawił się.

Czekał przez moment na jakąś reakcję, przy okazji przyglądając się jej twarzy. Spod warstwy błota wyglądała twarz o rysach jakich dotąd nie widział. Młoda kobieta. I, gdyby to błoto zmyć, pewnie dość ładna.

Nie mogąc się doczekać odpowiedzi podał stojącemu obok magowi latarnię i zaostrzony kołek.

- Trzymaj - powiedział.

Do dziewczyny zaś rzekł:

- Zaniosę cię do gospody.

Schylił się i podniósł leżącą, nie zważając na to, że połowa błota z jej stroju przenosi się na jego płaszcz. Na szczęście nie ważyła zbyt wiele.
Ze słodkim i brudnym ciężarem w ramionach ruszył w stronę gospody.