lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Arango · 25-10-2008, 12:36

Dolina Słoni 20.00 - 20.10

Snop światła z latarki dziewczyny rozjaśnił panujący w chacie półmrok. Omiotła strumieniem światła pierwsze pomieszczenie i nie widząc w niej nic godnego uwagi postąpiła kilka kroków dalej.

Wnętrze chaty

Dotknęła dłonią maty zasłaniającej wejście do drugiego pomieszczenia. Materia była zetlała, nieprzyjemna w dotyku, pachniała pleśnią i zgnilizną. Ostrożnie odsunęła zasłonę na bok.
Tu półmrok był głębszy.
Skierowała latarkę w kierunku majaczących pod ścianą kształtów. Snop światła wydobył z mroku jakaś skrzynię, rozpadający się ze starości kosz pleciony z wikliny, a w kącie...

Simone wzdrygnęła się i o ledwo stłumiła okrzyk przerażenia. Na rozpadającym się sienniku leżał na wpół przykryty, wyschnięty szkielet.

Włosy i rozpoznawalny mimo procesu mumifikacji kolor skóry nie pozostawiał wątpliwości. Ta kobieta, była BIAŁA. Co prawda słabe światło nie pozwalało tego stwierdzić z cała pewnością, lecz wydawało się że mogla mieć 40 - 50 lat.

Usłyszała za sobą kroki.
To z odbezpieczona bronią zjawili się Tim i O"Connor. Obaj widząc ciało wciągnęli tylko głośno powietrze i jak Niemka zaczęli bacznie oglądać kąty chaty.

Simone patrzyła dalej na posłanie, trup wyraznie ją zafascynował. Kucnęła i przyświeciła latarką wydobywając z ciemności kolejne szczegóły. Na palcu jednej ręki tkwiła obrączką, a w drugiej...
W drugiej trup zaciskał stary, skorodowany rewolwer.

Obok spoczywał otwarty, pożółkły ze starości zeszyt.

Pozostali na zewnątrz członkowie grupy uważnie przepatrywali okolicę. Ślad był wyrazny i nawet po zmroku nie istniało niebezpieczeństwo zgubienia go tym bardziej, że Imani jasno dawała do zrozumienia gestami by ruszyć kierując się nim dalej.

Przez cały czas z obawą patrzyła na chatę najwyrazniej rozdarta miedzy strachem i chęcią pójścia do Paddyego. Jej nerwowość udzielała się pomału innym, von Strachwitz co chwile spoglądał na zegarek, Africia wyglądała na nieco wyczerpana i odpoczywała oparta o pień drzewa, jedynie Kit obserwował okolicę.
Zrobił kilka kroków w kierunku zarośli i przykucnął.
- Chyba wiem dlaczego nazywają to miejsce Doliną Słoni - stwierdził.

25-10-2008, 12:36	#88
Arango Banned Reputacja: 1	Dolina Słoni 20.00 - 20.10 Snop światła z latarki dziewczyny rozjaśnił panujący w chacie półmrok. Omiotła strumieniem światła pierwsze pomieszczenie i nie widząc w niej nic godnego uwagi postąpiła kilka kroków dalej. Wnętrze chaty Dotknęła dłonią maty zasłaniającej wejście do drugiego pomieszczenia. Materia była zetlała, nieprzyjemna w dotyku, pachniała pleśnią i zgnilizną. Ostrożnie odsunęła zasłonę na bok. Tu półmrok był głębszy. Skierowała latarkę w kierunku majaczących pod ścianą kształtów. Snop światła wydobył z mroku jakaś skrzynię, rozpadający się ze starości kosz pleciony z wikliny, a w kącie... Simone wzdrygnęła się i o ledwo stłumiła okrzyk przerażenia. Na rozpadającym się sienniku leżał na wpół przykryty, wyschnięty szkielet. Włosy i rozpoznawalny mimo procesu mumifikacji kolor skóry nie pozostawiał wątpliwości. Ta kobieta, była BIAŁA. Co prawda słabe światło nie pozwalało tego stwierdzić z cała pewnością, lecz wydawało się że mogla mieć 40 - 50 lat. Usłyszała za sobą kroki. To z odbezpieczona bronią zjawili się Tim i O"Connor. Obaj widząc ciało wciągnęli tylko głośno powietrze i jak Niemka zaczęli bacznie oglądać kąty chaty. Simone patrzyła dalej na posłanie, trup wyraznie ją zafascynował. Kucnęła i przyświeciła latarką wydobywając z ciemności kolejne szczegóły. Na palcu jednej ręki tkwiła obrączką, a w drugiej... W drugiej trup zaciskał stary, skorodowany rewolwer. Obok spoczywał otwarty, pożółkły ze starości zeszyt. Pozostali na zewnątrz członkowie grupy uważnie przepatrywali okolicę. Ślad był wyrazny i nawet po zmroku nie istniało niebezpieczeństwo zgubienia go tym bardziej, że Imani jasno dawała do zrozumienia gestami by ruszyć kierując się nim dalej. Przez cały czas z obawą patrzyła na chatę najwyrazniej rozdarta miedzy strachem i chęcią pójścia do Paddyego. Jej nerwowość udzielała się pomału innym, von Strachwitz co chwile spoglądał na zegarek, Africia wyglądała na nieco wyczerpana i odpoczywała oparta o pień drzewa, jedynie Kit obserwował okolicę. Zrobił kilka kroków w kierunku zarośli i przykucnął. - Chyba wiem dlaczego nazywają to miejsce Doliną Słoni - stwierdził. Ostatnio edytowane przez Arango : 25-10-2008 o 12:39.