Mira

„No tak, typowa zagrywka Kalisty. Musi się pochwalić, że ktoś broni tego jej zaściankowego uniwersum... Biedactwo, chyba ma manię wielkości, od kiedy Opiekunowie wykluczyli ją ze swoich szeregów... Swoją drogą, może ona mogłaby mi pomóc?”

Kocica jak zwykle z wielką naiwnością i zdziwieniem w oczach przyglądała się strażnikom Kaydoo. Liście drzew, mimo że wabiły podróżnych soczystą zielenią, teraz szeleściły groźnie, a pnącza i gałęzie co rusz poruszały się niecierpliwie, gotowe w każdej chwili wystrzelić w kierunku intruzów.

„Nie, aż tak zdesperowana nie jestem żeby szukać pomocy u heretyczki. Ja wiem na co ją stać teraz, ona nie ma pojęcia kogo wpuściła do swojego gaiku. To moja przewaga... Poza tym skoro Kapelusznik kazał się na siebie powoływać, to znaczy, że ta dwójka współpracuje w jakiejś kwestii... a może w wielu? Może teraz, to ona jest jego nową zabawką? Znów pytania... tak wiele pytań i tak mało odpowiedzi. Muszę czekać, wciąż czekać.”

Niaa widząc pełzające tuż obok Nigela plącze, podskoczyła na tylne łapy i stanęła przed dwójka towarzyszy, rozciągając ramiona, jakby chciała ich zasłonić. Trzeba przyznać, że mimo słodkiego wyglądu na codzień, w tej chwili kotołak wyglądał groźnie, gdy tak wymachiwał nerwowo długim ogonem, nastroszył grzbiet, a z łap wyskoczyły długie na kilka centymetrów szpony.

- Niaa nie pozwala! Niaa nie da skrzywdzić Pani Czarodziejki i Milczącego Pana! Niaa nie chce wam zrobić nic złego, jeśli nie będziecie jej atakować. Niaa jest Wojownikiem Wszechczasów, lecz nie ma tu walczyć. Niaa ma misję od Pana z Kapeluszem i dlatego Niaa musi... musi spotkać panią Kalistę!

Kocica wyraźnie się zakręciła, widać miała problemy z wyartykułowaniem dłuższego wywodu przyczynowo-skutkowego. Pomimo tego jednak uważnie śledziła otoczenie, gotowa w każdej chwili odeprzeć atak przeciwnika.
Tylko przez moment Niaa spojrzała błagalnym wzrokiem na Lodową Różę, aby ta wytłumaczyła strażnikom świata powód ich przybycia.

 

__________________
Konto zawieszone.