| Martha słysząc krzyk Konrada odrywa się od dziewczyny przy której czuwała za zasłonką. Szybkim krokiem wychodzi do pokoju i spogląda na dziwną scenę rozgrywającą się na podłodze. Przez chwilę stoi zaskoczona, a potem wyraźnie zdeprymowana odzywa się cicho.
- Spokojnie, spokojnie... Kłótniami do niczego nie dojdziemy. Co się stało? Usiądźcie. Usiądźmy wszyscy i porozmawiajmy. Nie mogliśmy przecież wszyscy naraz oszaleć. - jej głos jest coraz cichszy i w końcu Martha milknie.
- Chodźcie, już dosyć złego się dziś wydarzyło. - podchodzi do chłopców i niezdarnie próbuje podnieść z ziemi dwie cięższe i potężniejsze osoby na raz.
- Zrobię nam herbaty z melisy, to trochę ukoi nerwy, ale usiądźcie już, dobrze? - prawie szepcze podnosząc chłopaków. |