| Zaułek
Złodziejaszek gadał i gadał, potok słów, który z siebie wyrzucał (zapewne miał na to wpływ trzymany przez Szczura kord) zdawał się nie mieć końca. Póki jeszcze dotyczył spraw interesujących go, jakoś to znosił, ale gdy rzezimieszek zaczął odbiegać od tematu skończył jego popisy retoryczne krótkim ruchem dłoni. Łotr zwalił się w pół słowa na ziemie, nieprzytomny.
Ratte skrył nóż z ciężka rękojeścią w bucie i oparł się o ścianę. Chwilę jakby medytował, po czym kilkoma kopniakami w żebra przywrócił rzezimieszka do przytomności.
Ponownie wyciągnął z cholewy sztylet. Złodziej wydał z siebie coś na kształt wysokiego pisku przerwanego szlochem. Zasmarkał się i próbował wydobyć z siebie jakieś słowa.
Szczur pokręcił przecząco głową, po czym położył palec na ustach. Sięgnął do trzosu i wydobył dwie monety. Przysunął teraz dłonie do twarzy by związanego, by ten lepiej widział co w nich trzyma. Na jednej leżał nóż , na drugiej dwie monety.
- Do wieczora masz wiedzieć wszystko o Malince i Artulfie. Kiedy przychodzi i wychodzi. Sam czy z ochroną. Za to pieniądze. Zdradzisz, oberznę ci wszystkie palce. Rozumiesz ?
Złodziej w milczeniu skinął głową.
Ratte chwycił jego rękę, po czym nagłym ruchem złamał mu środkowy palec. Opryszek wrzasnął.
- Teraz przez miesiąc nic nie ukradniesz. A ja płacę złotem i srebrem. O zmierzchu przy wschodniej ścianie Rynku. Pojmujesz ?
Nie czekając na odpowiedz wstał i skierował się ku wylotowi uliczki. Musiał załatwić jeszcze parę spraw przed nocą. Musi znaleźć kowala i zajść do portu, do rybaków.
Związany złodziej pochlipywał usiłując się rozwiązać.
Ratte pogwizdywał cicho. |