Lost

Mój łeb. Mój pieprzony łeb.
Disparu przeczesał ręką włosy. Powoli dotknął otwartej rany z boku głowy.
Nigdy już nie zdejmę hełmu. Nigdy. Jak mnie ktoś pierdolnie butelką, to się najwyżej lekko porysuje. No chyba, że znów mi go zestrzelą z łba. Kurwa. Pieprzona wojna.
Trzeba to będzie szyć.
Wyciągnął z torby wodę utlenioną, nić chirurgiczną, zakrzywioną igłę i lusterko.
Szybko zdezynfekował ręce, narzędzia i ranę. Opatrywał się chyba z setny raz.
Podszedł do Rumuna.
Jedyny w miarÄ™ odpowiedzialny.
- Rumun, weź mi to potrzymaj. Powiedział Aebly podając lusterko. - Tak, żebym widział coś.
- Się robi, Panie Francuz. Odpowiedział wyraźnie rozbawiony Romanov.
Pierwsze dwa ukłucia.
Reszta jakoś poszła.

Odwrócił się i popatrzył na siedzącego AJ.
Też go nieźle urządzili.
Olivier, lekko kulejąc podszedł do niego.
Skinhead zagrodził mu drogę obrzucając zaniepokojonym spojrzeniem.
O pewnie ma ochotę jeszcze powywijać swoim łańcuchem.
Zresztą od kiedy zależy mu tak na utrzymaniu porządku i spokoju?
Płytka narzuciła resztą mózgu nowy program?
- Nie, Biały. Nie ma zamiaru wbić mu noża w nerki.
Uśmiechnął się i obszedł dezertera.
Powoli zbliżył się do pilocika.
- No, panie majorze, jednak coś ta szkółka, Cię wyuczyła. Bijecie się całkiem dobrze, kadecie.
Wyciągnął rękę do AJ.
Latynos uśmiechnął się i serdecznie uścisnął jego dłoń.
- Też dajesz radę, żabko.
Obydwoje wybuchnęli śmiechem.
No pięknie. Jeszcze mnie kuję w boku.

Stanął obok Papieża, obserwującego coś przez lornetkę.
- Nadrabiasz zaległości sprzed bunkrów?
- Nie, nie.. Tam, przy tej drodze jedzie jakiś konwój. Zresztą sam zobacz.
Chyba nie załapał żartu.
Olivier wziął lornetkę i spojrzał na drogę.
Kilka ciężarówek, jeepy i dwa transportery. Nic dobrze wróżącego.
Rzucił okiem na więźnia. Mały człowieczek kulił się pod jednym z drzew.
- Może, ten coś wie?
Pieprzony brak finezji, tak załatwił, że nie ma co się zgrywać.
Olivier złapał jeńca za kołnierz i pociągnął do prześwitu przy, którym siedział zwiadowca.
Przystawił mu lornetkę, do okularów i nakierował na konwój.
- Widzisz pojazdy?
- Ttak.. Tak, widzę.. Odparł przestraszony więzień.
- To teraz, powiedz mi, jak szybko ten konwój miał Cię stąd wydostać?
- Co, co?! Nic nie wiem! Oni nie po mnie! - krzyknął w odpowiedzi jeniec - Ja zwykły urzędnik jestem, nikt inny, a to wojsko jakieś być musi, nasze czy wasze, kto tam ich wie...
Pierdolony ruski urzędnik. Nasze wojsko, do cholery. Nie mam na takie rzeczy nerwów.
Wyrwał mu z ręki lornetkę i odepchnął pod dobrze znane drzewo.

Podszedł z powrotem do Papieża.
- I jak sÄ…dzisz, Tyskie? Nasi czy wasi?
Tyskie uśmiechnął się.
- Stąd to powiem Ci szerze, gówno widać.
Spojrzeli na siebie porozumiewawczo.
- Mała misja rozpoznawcza na tyłach wroga?
- Jak za moich starych, dobrych czasów? Czemu by, nie, Francuz? Odparł Polak.
Szybko poderwali siÄ™ z ziemi i skuleni pobiegli w stronÄ™ konwoju.
Dziś powinien być dobry dzień.

 

__________________
Spacer Polami Nienawiści Drogą ku nadziei.