Telesnica - noc
Furta prowadziła do niskiego i wąskiego korytarza prowadzącego wąskim zaułkiem na tyły stajni i budynków gospodarczych. Widać specjalnie tak go pobudowano, bo gdyby wróg sforsował to wejście łacno by się tu bronic można było.
Wyjrzeli na dziedziniec. Znać było, ze Rożyński gospodarzem dobrym nie jest. Zapuszczone budynki, błocko na majdanie, nawet gałęziami nie zarzucone, wyszczerbione blanki i krzywe budynki dopełniały całości.
Na murach tkwiły jednak dwie postaci w kapuzach straż pełniące, oparte na spisach i chyba drzemiący.
Nagle jeden z wartowników przebudził się i zaczął pilnie wypatrywać czegoś za murami. Usłyszeli to i panowie bracia i dragoni.
Charkot człowieka czy zwierza, konającego w strasznej męce. Dobiegający gdzieś zza murów, z gęstej teraz jak bagienny opar siwo-czarnej mgły. Poczuli zimny powiew, jakby ktoś dmuchnął na nich wiatrem lodowatym jak na stepach moskiewskich zrodzonym, znad skutego krami Morza Białego.
Dwóch, czy trzech dragonów przeżegnało się, wachmistrz wyszeptał jedynie.
-
Spasi Chryste. Zły za nami bieży...
Mogli ruszyć teraz albo do drzwi pod niewielką arkadą ukrytymi, albo do jednej z baszt. Mogli zajrzeć i do izb czeladnych, lub stajni...