| Młody biegł przez korytarz z wyciągniętymi rękoma, w tej ciemności szybciej coś się dotknie niż zobaczy.
Kiedy brakuje punktu odniesienia nie wie się ani ile czasu minęło ani jaką drogę się przebyło. Tutaj było nieinaczej, Paweł zmęczył się biegiem i zwolnił krok. Oddychał ciężko, nogi się pod nim uginały, w głowie się kręciło a pot zalewał całe ciało. Przystanął na chwilę, przetarł czoło i ruszył przed siebie dalej, potknął się o coś i padł na brzuch, dreszcz bólu przeszył całe jego ciało. Podniósł się z wysiłkiem na kolana i odwrócił powili głowę, słysząc sapanie za sobą.
Kilka metrów od jego twarzy widniała para czerwonych oczu. |