| Imć Głodowski jeno skłonił się jak Nuszyk go przedstawiała gęby nie otwierając. Pozerkując to na nowopoznaną pannę a na goliznę tatarki. Nim się postrzegł ta już komenderowała niczym, jaki pułkownik najmniej.
- Waćpanna lepiej miast komendą się turbować rozdartymi portkami się zajmij. Bo tu twoja słabizna niezwykłe spectaculum czyni. Rannego trza nam do porządku opatrzyć, konie połapać i dopiero wtedy w dalszą drogę się ruszym. A i dobrze byłoby posprawdzać czy który z tych hultajów jeszcze ducha nie wyzionął, może, co powie nim do piekła trafi.
- Panie Jacku a pomóż że mi nad strumyk tego kozaka zanieść, aby rany mu przemyć. A ty Mości panno w tem czasie owe mirabilia w portki na powrót schowaj.
Co mówiąc za wprowadzanie swego planu w życie się wziął. Nad strumykiem łeb sobie tęgo zmoczył, aby trochę wigoru odzyskać. Wielką chętkę miał gardło przepłukać, ale wszystek ostał przy koniu lubo przy ich dawnym obozie. Długo nie myśląc tam gdzie konia ostawił się udał. |