| Dieter Rotkirsch
Dziarskim krokiem, choć często patrząc się pod nogi Dieter, mistrz upadków zrównuje się z milczącym dotąd Gustawem. Przez chwilę nic nie mówi, po prostu idzie obok. W końcu jednak zagaja.
- Panie Gustavie, powiedzcieżże cosik. Wy z nas najstarsi i najmędrsi pewno. I to miasto co tam idziemy pewno znacie... jest li tam wojsko? Jeno takie prawdziwe, z barwami na grzbiecie i bronią błyszczącą. Nie takie jak tych krów pilnują. Jak zbóje mi się patrzą, nie żołniery prawdziwe. - |