lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

SHAQER · 24-01-2006, 22:03

Gdy karczmarz wychodzi z pomieszczenia Garrick konspiracyjnie pochyla się ku niziołce.

- Strasznie jest zasadniczy prawda? Nic tylko praca i praca, zero rozrywek. Co my robiliśmy nie tak rozmawialiśmy…

Człowiekowi nie dane było skończyć gdyż mały, może dwunastoletni chłopiec, zaczął go ciągnąć za dół tuniki. Chłopak miał niesamowicie zmierzwioną blond czuprynę, która niezwykle go upodabniała do starszego mężczyzny. Malec na ramieniu trzyma wielki worek, który jest dla niego widocznym ciężarem.

- Czy pan Garrick Nesom? Mam dla pana przesyłkę.

Garrick kuca tak, że twarz chłopaka jest na wysokości jego. Uśmiech się do niego promiennie, po czym wyciąga monetę z sakiewki. Na widok połyskującej w porannym słońcu monety oczy malca robią się wielkie niczym spodki.

- Korona dla Ciebie, ale mam prośbę jakbyś wiedział coś o jakichś napadach mających mieć miejsce na wozy rozwożące chleb to uderzaj jak w dym. Aha za każdą sprawdzoną wiadomość dostaniesz więcej, ale płace tylko, gdy wiadomość okaże się być prawdziwa.

Malec trzyma na wyciągniętej ręce monetę i zauroczony się w nią wpatruje, Garrick z nieznanym wcześnej towarzyszą uśmiechem powstaje i otwiera worek. Wyciąga z niej kilka zapasowych koszul w różnych kolorach, lecz jak udaje się zauważyć towarzyszom wszystkie są modne. Na końcu wyciąga rapier, na którym znajduje się piękny grawerunek płomienia natomiast kosz jest w kształcie złotego smoka. Grawerunek małymi srebrnymi literkami głosi. „Dla oddanego przyjaciela, pierwszego bajarza Geoffu. Sylvani.”. W następnej kolejności z worka wyciąga zwyczajny długi prosty łuk o naciągu dwudziestu dwóch kilogramów. Ostatni z worka wyciągnięty zostaje sztylet, na którego głowni można ujrzeć wizerunek pana wiatru, który przywołuję tornado. Garrick zabiera koszule na górę do swojego pokoju a gdy schodzi karczmarz wyłania się właśnie z kuchni niosąc śniadanie. Pierwszy bajarz Geoffu będąc na górze zdążył całe to uzbrojenie przytroczyć do pasa, łuk natomiast z naciągniętą już cięciwą przewiesił przez ramię. Jego prawa ręka cały czas niby to niedbale spoczywa na rękojeści rapiera. Gdy widzi jedzenie na twarzy wykwita znany już tak dobrze wszystkim uśmiech.

- Nareszcie śniadanie. Straszniem zgłodniał.

24-01-2006, 22:03	#26
SHAQER Reputacja: 1	Gdy karczmarz wychodzi z pomieszczenia Garrick konspiracyjnie pochyla się ku niziołce. - Strasznie jest zasadniczy prawda? Nic tylko praca i praca, zero rozrywek. Co my robiliśmy nie tak rozmawialiśmy… Człowiekowi nie dane było skończyć gdyż mały, może dwunastoletni chłopiec, zaczął go ciągnąć za dół tuniki. Chłopak miał niesamowicie zmierzwioną blond czuprynę, która niezwykle go upodabniała do starszego mężczyzny. Malec na ramieniu trzyma wielki worek, który jest dla niego widocznym ciężarem. - Czy pan Garrick Nesom? Mam dla pana przesyłkę. Garrick kuca tak, że twarz chłopaka jest na wysokości jego. Uśmiech się do niego promiennie, po czym wyciąga monetę z sakiewki. Na widok połyskującej w porannym słońcu monety oczy malca robią się wielkie niczym spodki. - Korona dla Ciebie, ale mam prośbę jakbyś wiedział coś o jakichś napadach mających mieć miejsce na wozy rozwożące chleb to uderzaj jak w dym. Aha za każdą sprawdzoną wiadomość dostaniesz więcej, ale płace tylko, gdy wiadomość okaże się być prawdziwa. Malec trzyma na wyciągniętej ręce monetę i zauroczony się w nią wpatruje, Garrick z nieznanym wcześnej towarzyszą uśmiechem powstaje i otwiera worek. Wyciąga z niej kilka zapasowych koszul w różnych kolorach, lecz jak udaje się zauważyć towarzyszom wszystkie są modne. Na końcu wyciąga rapier, na którym znajduje się piękny grawerunek płomienia natomiast kosz jest w kształcie złotego smoka. Grawerunek małymi srebrnymi literkami głosi. „Dla oddanego przyjaciela, pierwszego bajarza Geoffu. Sylvani.”. W następnej kolejności z worka wyciąga zwyczajny długi prosty łuk o naciągu dwudziestu dwóch kilogramów. Ostatni z worka wyciągnięty zostaje sztylet, na którego głowni można ujrzeć wizerunek pana wiatru, który przywołuję tornado. Garrick zabiera koszule na górę do swojego pokoju a gdy schodzi karczmarz wyłania się właśnie z kuchni niosąc śniadanie. Pierwszy bajarz Geoffu będąc na górze zdążył całe to uzbrojenie przytroczyć do pasa, łuk natomiast z naciągniętą już cięciwą przewiesił przez ramię. Jego prawa ręka cały czas niby to niedbale spoczywa na rękojeści rapiera. Gdy widzi jedzenie na twarzy wykwita znany już tak dobrze wszystkim uśmiech. - Nareszcie śniadanie. Straszniem zgłodniał. __________________ It`s not a vengance, It`s Punishment