James stał właśnie oparty o reling i raz jeszcze podziwiał rosnący powoli w oczach płaskowyż, kiedy poczuł szarpnięcie. Tym razem nie było to kolejne odchylenie maszyny, było jakieś... miescowe, jakby...
-
Volta? -
doktor odruchowo rozejrzał się wokół szukając panny
Chiary, jednak nigdzie nie mógł jej dostrzec. A wszystko wskazywało na to, że zwierzę chciało gdzieś go zaprowadzić. Po chwili konsternacji ruszył więc za nim - choć żeby nadążyć za najwyraźniej podekscytowaną Voltą musiał truchtać.
Kiedy zobaczył
Chiarę prowadzoną przez
sir Williama jego wyraz twarzy zesztywniał, a sam
doktor skoncentrował się.
"A więc tutaj mamy pierwsze <panie doktorze!>..." - przeszło mu przez myśl.
-
Panie doktorze - odezwał się
Ellis -
Panna Chiara rozbiła sobie głowę i zamroczyło ją na kilka minut.
-
Nie jestem pewna czy Volta by pana, drogi Signior Ellis, zaakceptowała. Nie lubi się dzielić. Zresztą by pan ze mną nie wytrzymał. Nawet mnie pan nie lubi.
-
Widział pan zajście, czy wnioskuje pan tylko na podstawie tego, co słyszy? - zażartował
James, jednak w rzeczywistości wcale mu nie było do śmiechu i liczył, że nie otrzyma odpowiedzi. Trzeba przyznać, że ekscytował się prawie tak jak kilka lat wcześniej, kiedy był na wojnie i tam działał...
-
W salonie będzie łatwiej. - stwierdził jeszcze i pomógł wprowadzić pannę
Chiarę do pokoju, gdzie natychmiast posadzono ją na fotelu.
Gdy pacjentka była już na miejscu,
doktor zrobił kilka kroków dookoła pokoju, wziął głęboki oddech i zajął się
Chiarą. Spięty, możliwie delikatnie wyszukał pod włosami ranę i odsłonił ją.
-
Przepraszam - powiedział szybko gdy zorientował się, że kiedy westchnął z ulgą lekko naruszył skórę tuż obok zranienia. Zerknął na nią jeszcze raz i powiedział. -
Nie ma najmniejszych powodów do obaw, nic panience nie będzie. To tylko powierzchowne nacięcie - opatrzę je, a najdalej za kilka dni nie będzie po nim śladu. Doktor odrzucił włosy pacjentki na drugą stronę, a duża część z nich przesłoniła
Chiarze pole widzenia.
-
Jedną chwilę - muszę tylko pójść do swojej kajuty po bandaże.
* * *
Po dłuższej chwili
James zjawił się ponownie. W ręku trzymał walizkę, z której zaraz wyjął buteleczkę z wodą utlenioną i bawełniane płócienko. Bez słowa przemył ranę, po czym zabandażował, starając się nie zasłaniać nim oczu. Nie do końca się to udało, a sama panna
Wodehouse wolałaby na pewno, by całość wyglądała bardziej dostojnie - musiała się jednak pogodzić z rzeczą jak jest.
-
Dzisiaj natomiast muszę prosić, by była panienka wyjątkowo ostrożna. Zwłaszcza biorąc pod uwagę środek transportu jakim się przemieszczamy, niech panienka może, przynajmniej przez kilka godzin, nie chodzi sama. Wygląda na to, że w obecnych warunkach nie będzie to bardzo trudne. - zwrócił się do
sir Ellisa -
Będzie pan łaskaw zająć się nią w tym momencie?
Uzyskawszy pozytywną odpowiedź,
doktor spakował i zamknął walizeczkę po czym szybkim krokiem ruszył w stronę drzwi. Odwrócił się przed nimi jeszcze na chwilkę.
-
Jutro natomiast proszę upomnieć się o zmienienie opatrunku.