| Nie kazali mu długo czekać na odpowiedź. Karczma i pifko wyjątkowo za szybko się skończyły. Rozwiały, zniknęły i rozmyły. Pozostało to do czego Chłop był przyzwyczajony. Bagno, woda, komory i uczucie niechęci. Do wszystkiego i wszystkich. Takie miejsca przypominały o jego przeszłości oraz determinowały działania na najbliższe kilka dni. Jak najszybciej się stąd wydostać. Najlepiej znów do karczmy. I najlepiej z duszami i to nie jedną....
Drużyna została dość szybko opanowana przez krzykliwego orka oraz elfy. Dla Jędrzeja taki podział ról był ok. Nie miał najmniejszych problemów ze swym pochodzeniem. Co więcej takie pochodzenie dawało mu szanse na nowe możliwości działania. Jego nic nie mogło krępować. Ani rasa ani pochodzenie ani to skąd pochodził(no dobra Męczywory to może niezbyt polityczna nazwa dla wsi...). Teraz po prostu musiał się wkomponować w zespół i wygrać tę szablę. Tylko to jest ważne
Wybuch Isendir'a przyjął z uśmiechem.
-Oj panoczku, za chwilę się okaże czyście taki chrobry bedziecie gdy te poczwary do nas zlezą.
Wskazał na potwory, które się gramoliły ku nim. Jędrzej nie czekał aż się zbliżą za blisko. Uśmiechnął się do elfa po czym odrzucił podręczny pakunek na pobliską kępkę trawy popluł w dłonie i solidniej ujął swą dość nietypową broń.
W całej historii oręża ludzi, dwarfów, elfów, czy też innych ras ważniejsze było tylko broń była bardziej zabójcza i miała lepszy wygląd niż inne z tej samej kategorii. Wszyscy chcieli mieć tylko i wyłącznie coś lepszego niż ich adwersarz. W tej pogoni za ideałem pozostawiono sobie pierwotne osiągnięcia.
W sumie gdy trafisz kogoś dębową kłodą o długości 1,5 metra i ważącą co najmiej kilkadziesiąt kilo to nie wiele z niego będzie można zebrać. Z tego samego założenia wyszedł Półgarniec. Czekał na wroga trzymając nad głową potężną broń--->Kłonicę |