Moim skromnym zdaniem charakterystyka jest czymś istotnym, bo:
- W przypadku pierwszym, gdy każdy będzie miał inną wizję jakiegoś bohatera (i nie chodzi o to czy owy człek ma być praworządny czy zły - albo jak wolisz pisać "zuy”), czyli będą różnice w wypowiedziach jak postrzega pewne sprawy, na przykład rozwiązywanie sporów siłą czy "po dobroci", a także sprawy intelektualne (czy postać mówi: "ja pić, ja jeść", albo czy jest wybitnie uzdolnionym mędrcem) - taka charakterystyka by może i pomogła w trzymaniu wszystkiego w "kupie", ale...
- W przypadku drugim, gdy nie byłoby takiej charakterystyki, zmusza to do trzymania klimatu i spójności przez mistrzuniów (czyli każdego, kto odpisuje - Nas). Zmusza nas też niejako do sporego wysiłku - myślenia - i ciągłego kształcenia, udoskonalania zdolności by wszystkie wątki spleść w pewnym momencie... i to konsekwentnie bez bzdur i rzeczowych błędów w ciągłości. Pozwala to też w pewnym sensie nadać wprowadzanej postaci pewnych pożądanych cech już na starcie, bo każdy kto będzie chciał wprowadzić postać będzie musiał (żeby nikt później nie "zbezcześcił" jej postaci) opisać ją subtelnie, ale dokładnie w tekście... a więc dajemy każdemu pole do popisu, gdyż potem każdy mistrzuniu będzie musiał odnieść się do określonych cech powiedzmy naszego paladyna (dodanych przez poprzedników), a dodać tylko takie, które nie będą kolidować z poprzednimi - w ten sposób postać się rozwija i z płaskiej osobowości stanie się (powoli) postacią żywą i trójwymiarową.
Ja jestem za opcją bez charakterystyki, bo wymaga więcej wysiłku, uczy nas więcej no i skłania do kombinowania... - to dopiero szkoła
Ps. Gettor(rze?) nie każdy ma tę samą wizję jakiejś postaci, a gra nie polega na bieganiu i szukaniu w Wiki czy innych słownikach znaczenia/opisu/wyglądu... każdy ma swój świat, a najważniejsze jest by następny mistrz wziął pod uwagę poprzedników...
Cytat:
Napisał Prabar_Hellimin  [...]"bo ona wcale nie była elfką, tylko biegłym w iluzjonistyce gnomem". |
- zgadzam się, grunt to konsekwencja!