| Do gospody weszło dwóch zbrojnych (w barwach Aerdin) prowadzących niskiego osobnika będącego niziołkiem. Ręka jednego z nich opierająca się na barku małego powędrowała ku rękojeści miecza przy pasie. Rozglądnął się swym zmęczonym wzrokiem (gość około sześćdziesięciu lat) po gościach i pchnął niziołka na ławe między mieszczan. Oni mając wciąż w oczach miecze i błyszczące kolczugi strażników milcząco zrobili im miejsce. Usiedli po obu stronach niziołka zamawiając zarazem dwa duże kufle piwa i posiłek dla nich trzech. Przyglądając się niziołkowi dostrzegacie jego małe skrzące się oczka, ciekawie rozglądające się po obecnych. Jest on nieco wychudzony, trochę poturbowany - świadczą o tym liczne siniaki i poszarpana koszula. Gdy kładzie ręce na blat mocno już wytartego stołu zauważacie, że ma on je skrępowane mocnym sznurem...
Klienci początkowo podejrzanie patrząc na nowo przybyłych powrócili do swych poprzednich zajęć - picia i gaworzenia. Dwóch mieszczan, którzy ustąpili miejsca strażnikom usiedli do jednego z trzech stolików pod oknem (poprzednio pustego). Przy trzecim o dziwo dopiero teraz (w nikłym świetle zachodzącego słońca sączącego się przez grube szyby) zauważacie dwoje dryblasów grających zacięcie w karty. Prócz michy żuru leży na stoliku kilkanaście monet - hazard... |