| Esti patrzyła głęboko w oczy Aidana i wsłuchiwała się namiętnie w każde jego słowo. "To zadziwiające, że nie wspomina o mnie. Czyżby nie domyślał się po co ja tu jestem?" - pomyślała, na moment, wpatrując się w jego spierzchłe usta.
- Oprócz truchła Nessona, potrzebujemy tę skrzynkę i dwie torby, które niósł Hopkins, a to znacznie utrudnia nam szybką ewakuację trzydziestu metrów do lasu. Poza tym, koleś ma kamuflaż i chuj wie, jeszcze co. Musisz założyć, że nie jest sam, a reszta jego kolesi, czeka tam na dole. Nie pamiętam czy droga do S2 prowadzi doliną, ale szkoda czasu. Trzeba działać. Snajper już pewnie zajmuje dogodną pozycję.
Esti spojrzała na Liz, Razora i Hopkinsa, mając szczególną uwagę na kobietę. Liz zrobiła się o wiele bardziej rozmowna, a Razor nagle stał się potulny jak baranek. Esti wolała trzymać język za zębami, ale rwało ją po kościach. Coś się szykowało.
- Wiecie jaki jest plan.
Złapała za uchwyt od skrzyni a w drugiej dłoni trzymała pistolet maszynowy aby w razie czego, puścić serię. Upewniła się, że wszyscy gotowi są do przeprowadzenia tej krótkiej akcji i kiwnęła głową w kierunku Thorna. Brakowało jej tylko miętówki. Za późno. Zaczęło się. |