| Ciało dziewczyny, przed upadkiem chronił pancerz i hełm. Dodatkowo zasłaniała się lewą ręką, co zamortyzowało nieco turbulencje. Pomimo zawrotów głowy, ruszyła szybko w las, który dawał najpewniejszą w tej chwili ochronę. Było kilka zręcznych sposobów na załatwienie snajpera, bez względu na to czy był on wprawny czy też nie. Znała się co nieco na kamuflażach, posiadały jedną zasadniczą wadę. A ona była zbyt dobrym solosem, żeby o tym nie wiedzieć.
Aidan wisiał nad przepaścią. Przeklął. Dobrze, że w ogóle coś, powiedział, bo to znaczyło, że jest w miarę przytomny. Jego życie wystawione było na ogromne ryzyko, a szkoda byłoby stracić taki kawałek cieplutkiego mięska. I na dodatek obietnica jaką mu złożyła... Z drugiej strony, snajper tylko czekał, na to, aż ktoś wybiegnie z lasu, aby go zdjąć w mgnieniu oka. Dopóki Aidan wisiał, snajper miał gwarancję, że reszta grupy nie zwieje mu w głąb lasu. Nie opłacało mu się go teraz zabijać. Najlepszym sposobem, było obejście skubańca od tyłu, ale w tej beznadziejnej, nadgryzionej grupce turystów, nie było żadnego porządnego zwiadowcy, który znałby teren. Razor, mógł się przydać, ale chyba tylko po to, aby ugotować 'coś' na obiad. Był jednak cień szansy, którą Esti postanowiła wykorzystać na tę, krótką chwilę.
- Masz to. - podała Hopkinsowi granat - Rzuć w stronę Thorna, tylko go uprzedź. - co prawda snajper bez antyoślepiacza to dupa, nie snajper, ale już raz takiego w tym lesie spotkali. Nie zaszkodzi zaryzykować.
Sama zajęła dogodne miejsce do obserwacji, wyjęła Arno i jeszcze raz zaczęła skanować otoczenie, z którego dobiegły strzały. Przybliżyła obraz na wyświetlaczu i przyjrzała się dokładnie, bowiem kombinezon kamuflujący obejmował tylko ciało a przecież typek miał przy sobie karabin lub inny ekwipunek. Wiedziała, że snajper musiał zająć dogodne stanowisko, które nie wymagało jego zmiany, ale ruchy lufą, to zupełnie inna sprawa. |