| Mężczyzna otwiera oczy. Powoli, bardzo powoli... Udaje mu się utrzymać je otwarte mimo światła, które w pierwszych sekundach jest prawie nie do zniesienia. Strużki krwi spływają po twarzy. Rozbita głowa, rozcięty łuk brwiowy, kilka skaleczeń, obtarć, zadrapań na policzkach; wszystko to efekt wypadku. W ustach metaliczny posmak, słona woda i piasek. Mężczyzna próbuje wstać, ale nie jest w stanie. Grymas bólu pojawia się na jego twarzy a z oczu ciekną łzy. Zaciska jednak usta i wszystkimi siłami przyjmuje pozycję siedzącą. Wtedy dopiero rozgląda się po okolicy.
[ Dodano: 2006-02-01, 15:34 ]
[user=1063, 532, 1576, 345, 1420, 1413] Andrzej jest wyraźnie w szoku. W pierwszej chwili myśli, że zginął. Że nie ujrzy na pewno już siostry. Że nie przeprosi. Nie naprawi błędów... Potem na krótką chwilę przychodzi inna myśl: - Wreszcie spokój, nie muszę już zastanawiać się co dalej. Wydział, sprawa, znajomi - nic nie ma znaczenia. Samo się rozwiązało. Tylko czemu tak?... Wtedy dociera do niego otaczający świat. Ból brutalnie przywraca go do rzeczywistości. Czuje wiatr i słyszy szum fal - Jednak nie, jeszcze nie, nie nadszedł mój czas. Wciąż żyję. [/user]
__________________
You're another sh... talking punk to me
You're living inspiration for what I never wanna be
And I see, you've been blinded by what you believe
And now back up and sit down, shut up and act like you need to be |