| Asmodeusz przesłuchiwał się każdemu z Twych słów nie zważając na słowa Azazela:
-Nie ma nic innego. Wszyscy inni to marionetki tych którzy odsuwali nas od Jehowy.
Kiedy dane Ci było skończyć, Asmodeusz przeanalizowawszy słowa zabrał głos.
-Gdybyśmy mogli zabijać śmiertelników od tak pstryknięciem palcami i gdyby dało to coś w sytuacji Mojżesza to dawno to bym zrobił. Niestety, ten przypadek jest o wiele bardziej zawiły. Zmieniamy bracie przeszłość i Mojżesz ma okazać się nic nie wartym parszywcem.
Uśmiechnął się lekko lecz zarazem smętnie. Azazael wziął zniszczona lecz mocarną prawice i położył ja na dłoni Asmodeusza.
-Wiem co Cię trapi. Ale pomyśl, kilka tysiącleci i wrócimy na niebiosa.
Nawet nie zważyłeś kiedy Azazael poszedł w głąb miasta. Asmodeusz powstał przyglądając się Tobie.
-Idziemy na dwór przepowiadać przyszłość. Trzeba sprawić, aby faraon zginął za parę miesięcy. Masz jakieś pomysły? Musielibyśmy to zrobić tak, aby teraz uczynić a efekt trwałby w czasie.
Chwycił dłoniom cos jakby w dal i wyciągną prosty, hebanowy kij. Drąg dłonią sprawił sobie rząd złotych i srebrnych pierścieni z inskrypcjami i nieznanymi w Egipcie znakami.
__________________
Otium sine litteris mors est et hominis vivi sepultura. |