lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post - [WoD: Mortals] TBL

Aschaar · 04-03-2009, 12:11

Eric Gower

Podczas zapoznania się z klubem, jakie często przeprowadzał przed pracą zawsze dostrzegał ciekawe rzeczy i ludzi... Na mężczyzn siedzących przy jednym z bocznych stolików sali również zwrócił uwagę praktycznie od razu. Było w nich coś dziwnego. Nie chodziło o to, że byli źle ubrani – wręcz przeciwnie – wyglądali jakby właśnie wyszli z pokazu mody…

Byli jednak w jakiś sposób sztuczni, zbyt perfekcyjni, zbyt dokładni w tym, co robili, w jaki sposób się zachowywali… Siedzieli przy bezalkoholowych drinkach, zajęci rozmową – rozmową zbyt głośną – jakby nie byli przyzwyczajeni do życia klubowego i muzyki w tle… Przechodząc obok Eric wyłowił urywek rozmowy:
- … wielu zabić.
- Webber jest takim typem człowieka. Skoro ma się tu pojawić…
- Nigdy niczego nie udowodniono…
Mężczyźni zorientowali się, że przechodzący może słyszeć ich rozmowę i zamilkli. Przeszedł, więc dalej, jakby nigdy nic, i podszedł do "obecnego" szefa ochrony.
- Ci przy trójce…
- Wiem, dziwna sprawa… Oni mi wyglądają na ludzi ze służb specjalnych – mam na myśli komandosów… Nie wiem tylko, co tu robią… przyglądamy się im uważnie, ale dzięki za info… Pojawili się w zasadzie wszyscy razem tuż przed 15:30, jakby na tę godzinę przyszli… Zapytali w Webbera, ty też się ostatnio nim interesowałeś…
- To nie tak, że się interesowałem…
- Przecież nic nie mówię. – uśmiechnął się.

Była siedemnasta, kiedy Eric stanął za barem. Ruchu nie było jeszcze żadnego, więc rozejrzał się po sali.

W przejściu pojawił się Kurt Webber. Nie był sam, chociaż dziewczyna, z którą przyszedł przypominała bardziej zagubionego podlota, niż…

„Nie interesujemy się życiem prywatnym naszych klientów” – Eric przypomniał sobie jedną z zasad panujących w części „IX”.

- Czesc. Dla mnie potrójny „White Russian” – bez likieru, wódki i lodu. Sabine, co dla ciebie? Będę za chwilę. Przepraszam. Postaram się załatwic to szybko. - Kurt odszedł w kierunku stolika numer 3.
- Dla pani? – zapytał Eric będąc pewnym, że nic na bazie alkoholu nie przyrządzi…

Zastanowienie dziewczyny zostało wykorzystane przez Miki, która znalazła się przy nich i wypaliła:
- Bardzo przepraszam, panno Schwartzwissen, czy mogłabym dostać autograf? Jestem pod wrażeniem pani talentu i osobowości… Najmłodsze medium świata – tutaj!

Eric delikatnie przydepnął stopę Miki, takie zachowanie było, co najmniej nie na miejscu… Był jednak pod wrażeniem ostatnich słów koleżanki. Miki zorientowała się i przepraszając odeszła do innych klientów. Barman uśmiechnął się czekając na zamówienie klientki. Przelotnie spojrzał na towarzystwo przy stoliku trzecim… Otrząsnął się… całkowicie namacalnie poczuł strach przed czymś… lub kimś. Tylko…

- Poproszę colę – siedząca przy barze dziewczyna oderwała Erica od tych myśli…
- Oczywiście...

Sabine Schwartzwissen

Wyraźnie wyczuła chłód jaki zarysował się w zachowaniu Kurta po "scenie z kasą". Szybko wyszli i znaleźli się w samochodzie. Mężczyzna rozchmurzył się nieco, ale i tak samochód wypełniały tylko dźwięki radia. Kilkanaście minut później znaleźli się pod budynkiem klubu "IX" - Sabine wielokrotnie widziała jego reklamy, ale jakoś nigdy nie była. Znaczy nie była sama - kilkakrotnie ciotka zabierała ją do tego klubu, który uważała za jedną z lepszych "imprezowni" w mieście. Sabine chciała poczekać w samochodzie, ale Kurt nalegał, aby poszła z nim - argumentując, że potrwać może to dłuższą chwilę.

Kilka minut potem znaleźli się na jednej z sal i Kurt podszedł do baru:

- Czesc. Dla mnie potrójny „White Russian” – bez likieru, wódki i lodu. Sabine, co dla ciebie? Będę za chwilę. Przepraszam. Postaram się załatwić to szybko.

Dziewczyna poczuła dziwne ciepło jakie towarzyszyło słowu "cześc" - jakby było wypowiedziane do starego przyjaciela. Potem w głowie pojawiła się zabawa, chwila troski zarysowała się kiedy wypowiadał jej imie. Koniec wypowiedzi był zimny jak stal...
Nigdy nie postrzegała słów w ten sposób. Każde ze słów miało nie tylko swoją intonację, barwę, znaczenie, ale - przede wszystkim - temperaturę.

Uśmiechnęła się, jak jej się wydawało, niezręcznie kiedy barmanka zapytała o autograf i już zamierzała coś powiedzieć o "wielkości" swojego talentu, kiedy azjatka odeszła do innego klienta.

Poczuła strach jaki opanował i sparaliżował barmana, poprosiła o colę i chłopak ocknął się - jakby z jakiegoś transu. Przyjrzała się dokładniej jego twarzy - było w niej coś, czego nie potrafiła zidentyfikowac... Kiedy odwrócił się zauważyła, że na barku czarnej koszuli ma przyczepioną czerwoną nitkę - wyjątkowo wyraźną i nieprofesjonalną... Po chwili jednak zauważyła, że nie jest ona przyczepiona, ale jakby wprasowana w materiał...

04-03-2009, 12:11	#50
Aschaar Banned Reputacja: 1	Eric Gower / Sabine Schwartzwissen - niedzielne popołudnie Eric Gower Podczas zapoznania się z klubem, jakie często przeprowadzał przed pracą zawsze dostrzegał ciekawe rzeczy i ludzi... Na mężczyzn siedzących przy jednym z bocznych stolików sali również zwrócił uwagę praktycznie od razu. Było w nich coś dziwnego. Nie chodziło o to, że byli źle ubrani – wręcz przeciwnie – wyglądali jakby właśnie wyszli z pokazu mody… Byli jednak w jakiś sposób sztuczni, zbyt perfekcyjni, zbyt dokładni w tym, co robili, w jaki sposób się zachowywali… Siedzieli przy bezalkoholowych drinkach, zajęci rozmową – rozmową zbyt głośną – jakby nie byli przyzwyczajeni do życia klubowego i muzyki w tle… Przechodząc obok Eric wyłowił urywek rozmowy: - … wielu zabić. - Webber jest takim typem człowieka. Skoro ma się tu pojawić… - Nigdy niczego nie udowodniono… Mężczyźni zorientowali się, że przechodzący może słyszeć ich rozmowę i zamilkli. Przeszedł, więc dalej, jakby nigdy nic, i podszedł do "obecnego" szefa ochrony. - Ci przy trójce… - Wiem, dziwna sprawa… Oni mi wyglądają na ludzi ze służb specjalnych – mam na myśli komandosów… Nie wiem tylko, co tu robią… przyglądamy się im uważnie, ale dzięki za info… Pojawili się w zasadzie wszyscy razem tuż przed 15:30, jakby na tę godzinę przyszli… Zapytali w Webbera, ty też się ostatnio nim interesowałeś… - To nie tak, że się interesowałem… - Przecież nic nie mówię. – uśmiechnął się. Była siedemnasta, kiedy Eric stanął za barem. Ruchu nie było jeszcze żadnego, więc rozejrzał się po sali. W przejściu pojawił się Kurt Webber. Nie był sam, chociaż dziewczyna, z którą przyszedł przypominała bardziej zagubionego podlota, niż… „Nie interesujemy się życiem prywatnym naszych klientów” – Eric przypomniał sobie jedną z zasad panujących w części „IX”. - Czesc. Dla mnie potrójny „White Russian” – bez likieru, wódki i lodu. Sabine, co dla ciebie? Będę za chwilę. Przepraszam. Postaram się załatwic to szybko. - Kurt odszedł w kierunku stolika numer 3. - Dla pani? – zapytał Eric będąc pewnym, że nic na bazie alkoholu nie przyrządzi… Zastanowienie dziewczyny zostało wykorzystane przez Miki, która znalazła się przy nich i wypaliła: - Bardzo przepraszam, panno Schwartzwissen, czy mogłabym dostać autograf? Jestem pod wrażeniem pani talentu i osobowości… Najmłodsze medium świata – tutaj! Eric delikatnie przydepnął stopę Miki, takie zachowanie było, co najmniej nie na miejscu… Był jednak pod wrażeniem ostatnich słów koleżanki. Miki zorientowała się i przepraszając odeszła do innych klientów. Barman uśmiechnął się czekając na zamówienie klientki. Przelotnie spojrzał na towarzystwo przy stoliku trzecim… Otrząsnął się… całkowicie namacalnie poczuł strach przed czymś… lub kimś. Tylko… - Poproszę colę – siedząca przy barze dziewczyna oderwała Erica od tych myśli… - Oczywiście... Sabine Schwartzwissen Wyraźnie wyczuła chłód jaki zarysował się w zachowaniu Kurta po "scenie z kasą". Szybko wyszli i znaleźli się w samochodzie. Mężczyzna rozchmurzył się nieco, ale i tak samochód wypełniały tylko dźwięki radia. Kilkanaście minut później znaleźli się pod budynkiem klubu "IX" - Sabine wielokrotnie widziała jego reklamy, ale jakoś nigdy nie była. Znaczy nie była sama - kilkakrotnie ciotka zabierała ją do tego klubu, który uważała za jedną z lepszych "imprezowni" w mieście. Sabine chciała poczekać w samochodzie, ale Kurt nalegał, aby poszła z nim - argumentując, że potrwać może to dłuższą chwilę. Kilka minut potem znaleźli się na jednej z sal i Kurt podszedł do baru: - Czesc. Dla mnie potrójny „White Russian” – bez likieru, wódki i lodu. Sabine, co dla ciebie? Będę za chwilę. Przepraszam. Postaram się załatwić to szybko. Dziewczyna poczuła dziwne ciepło jakie towarzyszyło słowu "cześc" - jakby było wypowiedziane do starego przyjaciela. Potem w głowie pojawiła się zabawa, chwila troski zarysowała się kiedy wypowiadał jej imie. Koniec wypowiedzi był zimny jak stal... Nigdy nie postrzegała słów w ten sposób. Każde ze słów miało nie tylko swoją intonację, barwę, znaczenie, ale - przede wszystkim - temperaturę. Uśmiechnęła się, jak jej się wydawało, niezręcznie kiedy barmanka zapytała o autograf i już zamierzała coś powiedzieć o "wielkości" swojego talentu, kiedy azjatka odeszła do innego klienta. Poczuła strach jaki opanował i sparaliżował barmana, poprosiła o colę i chłopak ocknął się - jakby z jakiegoś transu. Przyjrzała się dokładniej jego twarzy - było w niej coś, czego nie potrafiła zidentyfikowac... Kiedy odwrócił się zauważyła, że na barku czarnej koszuli ma przyczepioną czerwoną nitkę - wyjątkowo wyraźną i nieprofesjonalną... Po chwili jednak zauważyła, że nie jest ona przyczepiona, ale jakby wprasowana w materiał...