| Elf podniósł się szybko z ziemi, ale minę miał niewyraźną. Jego noga była cała we krwi i nie kwapił się do ataku. Ethan korzystając z chwili przerwy rozejrzał się po polu walki. Młoda, jak sądził wcześniej czarodziejka, okazała się niezłą wojowniczką. Jej przeciwnik osuwał się już martwy na ziemię.
"No tak, piękna dama rozprawia się bez trudu z elfem, a ja męczę się jak żółtodziób."- pomyślał Ethan, gdy nagle na rozkaz starego czarodzieja z ziemi uformował się duży skorpion i wystraszył raptory.
"Mag też się sprawił, tylko ja się tak ślimaczę. To pewnie przez zmęczenie, tak na pewno przez zmęczenie."
Tak dodając sobie otuchy, rycerz zaatakował. Pierwsze cięcie wyprowadził od dołu, mierząc w krocze przeciwnika, a następnie uderzył w bok z zamiarem rozcięcia elfa na pół. |