| Najpierw ciemność. Potem jakby strzępki rozmów. Ktoś coś mówi do mnie. Tylko ten nieznośny ból głowy. Głowa przegrywa z siłą grawitacji gdy próbuję ją podnieść. Nie wiem gdzie jestem. "Co się st...." - cichy szept, lub raczej charkot wydobywa mi się z ust. Wypluwam resztki wody i piasku z ust. Próbuję podnieść się lecz tu znów porażka. Wreszcie udaje mi się otworzyć oczy. "Matko!!! Ale jasno" - natychmiast zamykam oczy - "O w mordę. Co się stało?? Gdzie ja jestem ??" - wreszcie udaje mi się cos powiedzieć. Siadam na piasku z wielkim trudem bo mimo wszystko łeb mi pęka z bólu. Szum w uszach nieznośny szum fal. Rozglądając się widzę wreszcie jakieś postacie. Zbliża się do mnie jakaś dziewczyna z krótko obciętymi włosami. Coś mówi do mnie ale ja nic nie słyszę tylko ten szum. Który się wciąż nasila. Spoglądam na swoje nogi. "Hmmm…. wyglądają na całe. Cóż trochę porwane spodnie, trochę siniaków ale chyba są całe" - pomyślałem - "Bolą mnie nogi a to znaczy że nic chyba nie uszkodziłem". Spoglądam na ręce "Ech wielki siniak na prawym ramieniu i trochę zadrapań. Nic wielkiego zagoi się" Wreszcie szum w uszach przestaje być dokuczliwy. Widzę jak nade mną pochyla się dziewczyna. Coś mówi do mnie ale ledwo rozpoznaję słowa. „Skąd ja znam tę twarz?” – zastanawiam się.
__________________
All those moments will be lost in time like tears in the rain.. |