| Cień, Oreas i Marcao szybko uporali się ze smokowcami. Co prawda gdyby nie pomoc Seebo trwało by to troszkę dłużej jednak już było po wszystkim.
Marcao podszedł do Oreasa. Dopiero teraz Faurin zauważył jego ranę na ramieniu. Okropnie krwawiła choć nie była zbyt głęboka. Faurin przeklną siebie w myślach. Maił sobie za złe że nie wziął udziału w tej walce. Że się nie włączył. Stał jak kołek. Czemu? Nie wiedział on sam. Nogi wrosły mu w ziemie. I te jego nowe szable. To nie to co stary dobry "Ended". Zatęsknił za nim. Był to cudowny oręż.
Faurin oparł się o ścianę i zaczął myśleć.
"Czemu nie przeszukałem dokładniej tego magazynu? Może mój miecz tam był, ale ja poszłem na łatwiznę. Echhh... no pięknie. Nawet w myślach robię błędy."
Wiedział co należy zrobić. Wiedział dokładnie. Zamierzał się wrócić i odnaleźć swój miecz. To był jego skarb. Pamiątka i symbol. Męstwa i odwagi. Roztropności i pogardy. No i przynależności do kręgu. Kręgu o którym już zapomina. O kodeksie który wymazuje mu się z pamięci. O mistrzach którzy go wszystkiego uczyli. O misji z którą wyruszył z siedziby kręgu.
Tak! On musiał odnaleźć ten miecz. Choćby miał umrzeć to tylko z "Endedem" w dłoni. Przestał już słuchać co inni mówią. Zamierzał poczekać aż gnom otworzy ścianę dzielącą go od magazynu. Ścianę której nie potrafił otworzyć.
Zamęt w jego głowie przerwał widok Atholi. Nawet nie zauważył kiedy powtórnie zniknęła. Byli w pomieszczeniu dziwnym. Nie interesowało go. W myślach był tylko miecz. Beż niego jest słaby. Bezsilny. Nic bez niego nie może zrobić. Nic. Usiadł na podłodze i zakrył twarz dłońmi. Z jego oczu wydobyły się dwie kropelki wody. Łzy. Spłynęły swobodnie po policzkach i spadły na jego spodnie.
Był tego pewien. Był pewien że postąpi słusznie. I postawił sobie nowy cel. Za wszelką cenę znaleźć "Endeda"...
__________________
Nobody know who I realy am... |