| Duncan spojrzał na Wilczkę z zaskoczeniem.
- Do oka? - powtórzył. - Nie... To raczej ktoś wpadł mi w oko... Może butów nie wytarł?
Mina Wilczki zdecydowanie wskazywała na to, że dziewczyna nie całkiem rozumie, o co chodzi. W zasadzie wyglądało na to, że nie rozumie ani słowa... Czyżby taki sygnał, jak porozumiewawcze mrugnięcie było dla niej czymś obcym? Taki wpływ różnicy kultur?
Propozycja położenia się... To by było nawet ciekawe, ale jeśli mieli kłopoty, to raczej nie było teraz czasu na tego typu przyjemności.
- Nie boli mnie głowa, Wilczko. Zapewniam.
Zrobił krok w stronę dziewczyny. Chwycił ją za rękę i przyciągnął do siebie.
~ Czy nas mogą podsłuchiwać albo obserwować? ~ Myślowego przesłania nikt nie powinien przechwycić. ~ Słyszysz mnie?
- Ta propozycja bardzo mi schlebia - powiedział. Przeniósł wzrok z Wilczki na łoże, potem z powrotem na twarz dziewczyny.
~ Jakie kłopoty masz na myśli? - Kolejny przekaz myślowy.
- Tu jest bardzo ładnie - powiedział ponownie na głos - a to łoże wygląda na bardzo wygodne. Wypróbujemy? - Rzucił spojrzenie na podpowiadający wiele ciekawych rzeczy plafon.
Miał nadzieję, że Wilczka nie uzna go za idiotę. W przeciwieństwie do ewentualnych podsłuchujących.
~ Dobrze się czuję, zapewniam. |