| Brat Ezekiel po rozmowie z Ojcem Mortenem poszedł zaczepić pierwszego lepszego strażnika.
-Wybaczcie Bracie, że zawracam Wam głowę, lecz zostałem do Was odesłany przez Ojca Mortena. Mam nadzieję, że udzielicie mi odpowiedzi na pewne pytania. Otóż dowiedziałem się od przełożonych o rozkwitającym w mieście plugawym kulcie chaosu. Wiecie coś może na ten temat? Chciałbym również pokornie prosić o jakąś wolną celę w tym pięknym przybytku sigmaryckiej wiary. W mieście jakiś czas muszę zostać, a obawiam się, iż moje skromne fundusze nie wystarczą na korzystanie z dobrodziejstw karczmy. Czy mógłbym zatem skorzystać z uprzejmości świątyni?
Wygłaszając ten zaiste długi monolog pokazuje strażnikowi swój medalion.
Niech mu się nie wydaje, że jestem byle młokosem, który zawraca mu dupę pierdołami.
Gdy strażnik udzieli akolicie satysfakcjonujących odpowiedzi, ten żegna się słowami:
-Sigmar zapłać za Waszą nieocenioną pomoc. Bywajcie Bracie. Niechaj Sigmar będzie Wam światłem pośród ciemności... |