Wojewodzic przestąpił z nogi na nogę. Skrzypnął jego kaftan. Pobliźnioną twarz ściągnęła się w grymasie.
On mnie nie rozumie.
I Kamyk też nie rozumiała młodego Diabła. Dała mu możliwość sprawdzenia swojej szczerości - a Stepan z niej nie skorzystał.
Słuchaj mnie. Słuchaj mnie moich słów. To, czego pragniesz, przyniosę ci w okrwawionej ręce, tylko...
Patrzył się w jej oczy - i nie rzekł ani słowa. Jego dłoń zacisnęła się na buławie. Kamyk poruszyła się niespokojnie.
... tylko daj mi to, bez czego... - Oni zapytają ciebie o góry. Więc odpowiedz: Mój Pan zamieni je w proch - ciągnęła Kamyk, a każde słowo było ostre jak szabla, którą z taką czcią i miłością niemal gładziła po rękojeści.
- Nie ma na ziemi, którą Pan stworzył, ani pod gwiazdami, które jego ręka rozpaliła na niebie, aby rozjaśniać noc dla takich jak my, nie ma zaprawdę takiej rzeczy ani potęgi, której nie mógłby unicestwić, jeśli taka będzie jego wola - w złotych oczach zapłonął spokojny ogień osłoniętej lampy - bezwzględność kogoś, kto jest pewny ręki, która go prowadzi.
- Ja jestem ostrzem w ręku Boga. Wystarczy, że powiesz. Ja mogę być przyczyną tego, czego mój jasny pan zapragnie, aby się stało...
Wojewodzic panował nad twarzą. Ale mało kto potrafi panować nad oczami.
... Widzę w tobie okrucieństwo, ale nie widzę nieprawości, mój jasny panie. I widzę oddanie dla twego ojca. W tym jesteśmy podobni. Dlatego po każdym twoim rozkazie nie będę pytać szlachetnego wojewody, czy to jego wola. Ale to kosztuje, mój jasny panie. Kiedyś przyjdę do ciebie, i wymienię cenę.
... daj mi to, bez czego...
Nie będę żądać, będę prosić. Sługa może tylko prosić, czyż nie mam racji, mój jasny panie?
... wszystko, czym byłam, wszystko, o co walczyłam... Ale nawet wierność sługi ma swoją cenę. ... przepadnie. Obróci się w proch.