| Widząc, że dziewczyna leci z nóg, Adam przestał się na chwilę uśmiechać. Nie na długo jednak. Jak zwykle zaczął gadać, zanim pomyślał.
- Widać dzisiaj masz szczęście w tym swoim nieszczęściu- ostatnie metry dzielące go od brata pokonał truchtem- Bo spotkałaś na swojej drodze grupę błędnych rycerzy – uśmiechnął się szeroko- Adam jestem, swoją drogą. Mieszkasz gdzieś niedaleko? Możemy cię odprowadzić, nie spieszy nam się tak bardzo. Wiesz, trzech silnych chłopa, spokojnie cię doprowadzimy gdzie trzeba. Ba, jak inaczej się nie da, to możemy cię nawet zanieść gdzieś.
Adam odwrócił się do swoich przyjaciół. Po niewczasie pomyślał, że właściwie to owszem, mieli się spieszyć, bo byli głodni i zmarznięci. Ale przecież nie zostawią tej dziewczyny na ulicy, prawda? Co za człowiek by tak zrobił? Jego twarz wyrażała pewne zatroskanie, choć nadal się uśmiechał.
- Co powiecie? Pomożemy koleżance? A jeśli mieszkasz daleko, to może usiądziemy w jakimś cieplejszym miejscu i ktoś bardziej umiejętny rzuci okiem na te nogę?
__________________
"Wiadomo od dawna, ze Ziemia jest wklęsła – co widać od razu, gdy spojrzy się na buty: zdarte są zawsze z tyłu i z przodu. Gdyby Ziemia była wypukła, byłyby zdarte pośrodku!" |