lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Aschaar · 07-04-2009, 10:03

Ergens in Afrika, 24 januari 1871. Gdzieś w Afryce, 24 stycznia 1871.
Gehoord het geval... Usłyszane przypadkiem…

Po zakończonej rozmowie sir William odszedł pozostawiając Marka samego... Dziennikarz rozejrzał się. Panowie doktorzy rozmawiali gdzieś z boku. Przez chwilę ich obserwował, ale w końcu zrezygnował z podchodzenia do nich i nawiązywania rozmowy... Nadia i pan Cook siedzieli przy ognisku koło siebie, a sir Robert przeglądał bagaże. Panny Chiary nie było, podczas gdy zmrok zapadł szybko i ognisko oświetliło już pobliskie drzewa.

.

Marka zastanowiła nieobecność panny Chiary. Pomyślał, że może poszła do wraku po jakieś rzeczy. Ruszył w tamtym kierunku – również nie informując nikogo o tym, że się oddala. Zapewne ktoś podniósłby rumor, kiedy dowiedziałby się o tym, że pannica się oddaliła. Chciał więc ją odnaleźć i, w razie czego, powiedzieć, że odeszli razem.

Droga do wraku zabrała chwilę; poza kręgiem światła rzucanym przez ognisko było praktycznie ciemno. Koło wraku nikogo nie było i panowała cisza. Patter zaczął wracać, kiedy uświadomił sobie, że przecież panna Chiara mogła pójść nad wodę – chociażby po to, aby umyć naczynia po posiłku. Obszedł ognisko za zasłoną drzew i poszedł w kierunku wody... Idąc cicho, jak zawsze kiedy słuch był równie przydatny jak wzrok doszedł do rzeki...

- Co ma pani na myśli mówiąc, że oceniam panią po pozorach? Mam rozumieć, że w rzeczywistości jest pani, panno Chiaro, osobą wymagającą ciągłej pomocy i opieki – głos niewątpliwie należał do sir Williama i, chyba, brzmiało w nim delikatne zaciekawienie - a to, co niedawno pani zdziałała, to tylko mamienie naszych oczu?

Zapanowała chwila ciszy i Patter już miał ją wykorzystać na pojawienie się, kiedy panna Chiara położyła palec na ustach.

Pattera zamurowało. Dosłownie i w przenośni... Był zadowolony, że Volta wolała przebywanie z panią co chwilę głaskającą ją po głowie i drapiąca za uchem... „Maar het omgekeerde - nu kan ik niet zien ... Niet op dit moment ... Moet worden ingetrokken, maar het kan veroorzaken lawaai ... Ik moet even wachten ...” „Ale wpadka - teraz nie mogę się pojawić... Nie w takim momencie... Powinienem się wycofać, ale to może wywołać hałas... Musze poczekać chwilę...”

Po kilku chwilach temat rozmowy zmieniono na „Afryka” i Mark postanowił, że może się pokazać. Jednak Chiara i sir William pozbierali umytą zastawę i kociołek; wyraźnie zbierali się w kierunku obozu. Mark wykorzystał okazję do szybkiego wycofania się. Udało mu się wrócić do ogniska przed nimi. Kiedy wychodził z lasu udał, że poprawia spodnie sugerując niejako, że jego nieobecność spowodowana była potrzebami fizjologicznymi... „Ik hoop dat niemand gedacht...” „Mam nadzieję, ze nikt się nie domyśli” – pomyślał siadając z dala od ogniska pod drzewem.

07-04-2009, 10:03	#69
Aschaar Banned Reputacja: 1	Ergens in Afrika, 24 januari 1871. Gdzieś w Afryce, 24 stycznia 1871. Gehoord het geval... Usłyszane przypadkiem… Po zakończonej rozmowie sir William odszedł pozostawiając Marka samego... Dziennikarz rozejrzał się. Panowie doktorzy rozmawiali gdzieś z boku. Przez chwilę ich obserwował, ale w końcu zrezygnował z podchodzenia do nich i nawiązywania rozmowy... Nadia i pan Cook siedzieli przy ognisku koło siebie, a sir Robert przeglądał bagaże. Panny Chiary nie było, podczas gdy zmrok zapadł szybko i ognisko oświetliło już pobliskie drzewa. .. Marka zastanowiła nieobecność panny Chiary. Pomyślał, że może poszła do wraku po jakieś rzeczy. Ruszył w tamtym kierunku – również nie informując nikogo o tym, że się oddala. Zapewne ktoś podniósłby rumor, kiedy dowiedziałby się o tym, że pannica się oddaliła. Chciał więc ją odnaleźć i, w razie czego, powiedzieć, że odeszli razem. Droga do wraku zabrała chwilę; poza kręgiem światła rzucanym przez ognisko było praktycznie ciemno. Koło wraku nikogo nie było i panowała cisza. Patter zaczął wracać, kiedy uświadomił sobie, że przecież panna Chiara mogła pójść nad wodę – chociażby po to, aby umyć naczynia po posiłku. Obszedł ognisko za zasłoną drzew i poszedł w kierunku wody... Idąc cicho, jak zawsze kiedy słuch był równie przydatny jak wzrok doszedł do rzeki... - Co ma pani na myśli mówiąc, że oceniam panią po pozorach? Mam rozumieć, że w rzeczywistości jest pani, panno Chiaro, osobą wymagającą ciągłej pomocy i opieki – głos niewątpliwie należał do sir Williama i, chyba, brzmiało w nim delikatne zaciekawienie - a to, co niedawno pani zdziałała, to tylko mamienie naszych oczu? Zapanowała chwila ciszy i Patter już miał ją wykorzystać na pojawienie się, kiedy panna Chiara położyła palec na ustach. Pattera zamurowało. Dosłownie i w przenośni... Był zadowolony, że Volta wolała przebywanie z panią co chwilę głaskającą ją po głowie i drapiąca za uchem... „Maar het omgekeerde - nu kan ik niet zien ... Niet op dit moment ... Moet worden ingetrokken, maar het kan veroorzaken lawaai ... Ik moet even wachten ...” „Ale wpadka - teraz nie mogę się pojawić... Nie w takim momencie... Powinienem się wycofać, ale to może wywołać hałas... Musze poczekać chwilę...” Po kilku chwilach temat rozmowy zmieniono na „Afryka” i Mark postanowił, że może się pokazać. Jednak Chiara i sir William pozbierali umytą zastawę i kociołek; wyraźnie zbierali się w kierunku obozu. Mark wykorzystał okazję do szybkiego wycofania się. Udało mu się wrócić do ogniska przed nimi. Kiedy wychodził z lasu udał, że poprawia spodnie sugerując niejako, że jego nieobecność spowodowana była potrzebami fizjologicznymi... „Ik hoop dat niemand gedacht...” „Mam nadzieję, ze nikt się nie domyśli” – pomyślał siadając z dala od ogniska pod drzewem.