Kokesz

Do północy było jeszcze trochę czasu. List trochę zaniepokoił Mariusa. Jednakże takie sytuacje były czymś normalnym. Nic nigdy nie przychodziło łatwo. Nie napotkanie żadnych problemów byłoby dużo bardziej niepokojące. Aczkolwiek w tej chwili miał czas na to by się posilić. Tileańczyk nabrał w usta duży łyk piwa. Trzymał je przez chwilę w ustach i połknął. Nie było ono najlepszej jakości, ale i tak przewyższało to co pił na statku.

Od piwa oderwało go wrażenie, że ktoś mu się przygląda. Szybko odnalazł wzrokiem kilku przyglądających mu się delikwentów. Nie wyglądali na przyjaznych. Przypuszczał, że sądzili, iż posiada on coś cennego. Wiedział, że będzie musiał mieć się na baczności, gdy uda się spotkanie.

Nagle do gospody weszła kobieta. Tak jak każdy nowo przybyły przyciągnęła ona uwagę wszystkich zgromadzonych w karczmie gości. Na większości nie zrobiła wrażenia, lecz ci, którzy jeszcze przed chwilą wbijali wzrok w plecy Morryty, byli wyraźnie poruszeni jej przybyciem.

- Twoja osoba musiała obrosnąć w legendy Pani - zwrócił się do kobiety, gdy ta podeszła do szynkwasu. - Niektórzy tu zgromadzeni nie darzą Cię uczuciem. Zwą mnie Marius Luccareni - przedstawił się wyłącznie z grzeczności. Jednak nie wstał przy tym z krzesła, gdyż nie uważałby potrzebował robić wrażenie na tej kobiecie. Maiła nadzieję, że rozmowa z nią pozwoli mu zabić czas, który dzielił go od spotkania. - Albo jesteś Pani znana w tym mieście, choć wyglądasz na nietutejszą. Bądź przypominasz co niektórym kogoś.

 

__________________
Nic nie zostanie zapomniane,

Nic nie zostanie wybaczone.
Księga Żalu I,1